Κείμενο Αυτοπαρουσίασης

Κείμενο Αυτοπαρουσίασης Αυτόνομου Σχήματος Ηλεκτρολόγων

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία συλλογικότητα σε επίπεδο σχολής επειδή θεωρούμε πως οι ταξικές και κοινωνικές μας διεκδικήσεις δεν χρειάζονται κανέναν εκπρόσωπο ούτε εκφραστή πέρα από εμάς τους ίδιους. Έτσι λοιπόν, αντιλαμβανόμενοι τη σχολή ως ένα πεδίο πολιτικής δράσης, επιθυμούμε να παρεμβαίνουμε άμεσα και να συμμετέχουμε στους ταξικούς αγώνες που διαδραματίζονται μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, χωρίς βέβαια η συσπείρωση μας στο επίπεδο της σχολής να πηγάζει από κάποια αντίληψη περί κοινών συντεχνιακών συμφερόντων.

Πώς αντιλαμβανόμαστε το πανεπιστήμιο και τη θέση μας σε αυτό

Με άξονα μια ευρύτερη κοινωνική-οικονομική αντίληψη, βλέπουμε το πανεπιστήμιο ως ένα χώρο κοινωνικής αναπαραγωγής. Ένα χώρο δηλαδή διαρθρωμένο από το κεφάλαιο με στόχο την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης προς όφελός του και την άμεση παραγωγή είτε για το κράτος είτε για τις επιχειρήσεις (στη νεοφιλελέυθερη αναδιάρθρωσή του) μέσω της έρευνας. Στα πλάισια λοιπόν αυτής της κοινωνικής αναπαραγωγής, το πανεπιστήμιο διαιρεί την εργατική τάξη και νομιμοποιεί ηθικά τις καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης. Δρα δηλαδή, ως μια οντότητα που γεννά έναν επίπλαστο ανταγωνισμό μέσα στην εργατική τάξη, προωθώντας τον ατομικιστικό δρόμο της ανέλιξης (για να ”προκόψεις” πρέπει να πατήσεις στα κεφάλια των συμφοιτητών σου και να ξεχωρίσεις από αυτούς) και του καριερισμού (να τα έχεις καλά με τα αφεντικά σου, να ρουφιανεύεις, με στόχο μια μέρα να γίνεις και εσύ αφεντικό, να κάνεις τη δική σου startup εταιρεία και να καρπώνεσαι την υπεραξία που παράγουν οι υπάλληλοί σου). Κόντρα σε αυτές τις λογικές, εμείς αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως ταξικά υποκείμενα, δηλαδή ως άμεσα ή έμμεσα καταπιεζόμενους/ες στη βασική εξουσιαστική σχέση του καπιταλισμού, τη σχέση εργασίας-κεφαλαίου. Γι’αυτό και έχουμε ως στόχο την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού. Ο δρόμος που προτάσσουμε είναι η οργάνωση των φοιτητών με εργατικά συμφέροντα και η συλλογική διεκδίκηση έναντι του ατομικισμού.

Πώς οργανωνόμαστε και δραστηριοποιούμαστε

Αντιλαμβανόμενοι/ες την χειραφέτηση της εργατικής τάξης ως υπόθεση των ίδιων των υποκειμένων της, εντοπίζουμε την αναγκαιότητα να ορίζουμε οι ίδιοι/ες τα μέσα του αγώνα μας και να τα επαναπροσδιορίζουμε μέσα από τις μεταξύ μας ζυμώσεις. Συνεπώς επιλέγουμε να οργανωνόμαστε μέσα από αδιαμεσολάβητες, αντιιεραρχικές δομές και να επιδιώκουμε την ομοφωνία στις αποφάσεις μας μέσα από τη συνδιαμόρφωση και τη σύνθεση των απόψεών μας. Γι’αυτό κρίνουμε αναγκαία την αυτονομία των διαδικασιών μας, αλλά επιδιώκουμε συνεχώς να συντονιζόμαστε και να διαμορφώνουμε σχέσεις αλληλεγγύης με συλλογικότητες, εργατικά σωματεία και άτομα που κινούνται σε ανάλογη λογική. Έτσι αντιπαραθέτουμε την αυτοοργάνωση απέναντι στους επίδοξους καθοδηγητές των ταξικών κινημάτων. Παράλληλα προάγουμε την καλλιέργεια συνείδησης στο ταξικό υποκείμενο ώστε να αποφεύγεται η εθελούσια αδράνεια και η ανάθεση. Οι ταξικοί αγώνες έχουν για εμάς συλλογική υπόσταση και γι’αυτό επιδιώκουμε ο λόγος και η δράση μας να έχουν κοινωνική απεύθυνση. Αφετηρία για την συλλογικοποίηση μας με τον παραπάνω τρόπο αποτελεί ο κοινός μας ταξικός προσδιορισμός, ένας προσδιορισμός που δεν είναι ούτε καθαρά πολιτικός, ούτε καθαρά οικονομικός, αλλά βασίζεται στην αντίληψη περί των ταξικών μας συμφερόντων. Στη βάση αυτής της αντίληψης εναντιωνόμαστε στο στείρο διεκδικητισμό (π.χ. πτυχία με αξία,λεφτά για την παιδεία) και στον αντίποδα θέτουμε ως προτάγματα του αγώνα μας τα απτά συμφέροντα της τάξης μας. Καθιστούμε σαφές ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε κανενός είδους ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές,ενώ διευκρινίζουμε ότι το σχήμα είναι ανοιχτό σε όποιον/α θέλει να δραστηριοποιηθεί με ανάλογο τρόπο.

Φοιτητικός σύλλογος

Δεδομένου ότι επιλέγουμε να δρούμε αντιιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα, τοποθετούμαστε ενάντια σε κάθε μορφή αναθετικής λογικής. Συνεπώς, δε θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε στα αναθετικά όργανα του συλλόγου, όπως οι φοιτητικές εκλογές και τα Δ.Σ. Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: ”Και στις Γενικές Συνελεύσεις δεν υπάρχουν αναθετικές λογικές;” Πράγματι, τόσα χρόνια, έχουμε συνηθίσει να περιορίζεται η έκφραση του πολιτικού μας λόγου στην ψήφιση πλαισίων που είναι προαποφασισμένα, συνήθως αδιαπραγμάτευτα, τα οποία, μάλιστα, εφαρμόζονται από άλλους. Αυτήν ακριβώς τη λογική επιχειρούμε να ανατρέψουμε. Είναι καιρός οι φοιτητές να αρχίσουν να οργανώνονται από τα κάτω, χωρίς μεσάζοντες, και να προσθέτουν το προσωπικό τους στίγμα στις διαδικασίες μέσα από τις τοποθετήσεις τους και στις αποφάσεις μέσω της συνδιαμόρφωσης. Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος αποτελεί ένα ενιαίο σώμα. Αντιλαμβανόμαστε το διαταξικό του χαρακτήρα, δηλαδή την ύπαρξη διαφορετικών και αντικρουόμενων συμφερόντων μέσα σε αυτόν. Όμως, μέσω του Φ.Σ. δίνεται η ευκαιρία σε φοιτητές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κομμάτι της εργατικής τάξης να αναπτύξουν/εκφράσουν την πολιτική τους άποψη και να κινητοποιηθούν για ζητήματα που τους αφορούν ”άμεσα”, αλλά και για ζητήματα που δεν άπτονται της φοιτητικής-συντεχνιακής τους ταυτότητας. Να αντιληφθούν, δηλαδή, το Πανεπιστήμιο ως οργανικό κομμάτι της κοινωνίας και όχι ως κάτι αποκομμένο από αυτήν. Επιλέγουμε, λοιπόν, με τη συμμετοχή μας στις Γ.Σ. να αναδεικνύουμε τις προβληματικές της διαδικασίας και να προωθούμε τη λήψη κινηματικών αποφάσεων στη βάση των κοινών μας αναγκών.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ κάθε Δευτέρα 12:30 στον Κατειλημμένο Παπασωτηρίου