Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, στοχεύει και εκτελεί – Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη

Απο τις 23 Μαΐου του 2022, ο κρατούμενος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκινά απεργία πείνας στις φυλακές Μαλανδρίνου. Το αίτημα της απεργίας του είναι η αποφυλάκισή του, που το δικαστικό σύστημα, του την στερεί και αόριστα την αναβάλει. Η τυπική λήξη της ποινής του έχει περάσει εδώ και 5 μήνες, αλλά μέσω νομικών παραθύρων, με την πρόφαση του μη επαρκούς σωφρονισμού και της εν δυνάμει επικινδυνότητας, παρατείνουν την ποινή του. Αυτή η “προληπτική κράτηση” είναι μια πρακτική που συχνά χρησιμοποιείται από το κράτος για να επιβάλει την τιμωρητικότητα του, σε απείθαρχους -συνήθως πολιτικούς- κρατούμενους, προδίδοντας ξεκάθαρα τον εκδικητικό χαρακτήρα της ”τυφλής δικαιοσύνης”. Έτσι μετά από τρεις εβδομάδες απεργίας πείνας, και ενώ πλέον νοσηλεύεται, καθώς η υγεία του απεργού πλησιάζει σε όλο και πιο κρίσιμα επίπεδα, το δικαίωμά του στην τήρηση της αποφασισμένης ποινής του ακόμα δεν του έχει δοθεί. Γεγονός που μαστίζει την σημερινή κοινωνία, είναι ότι τα δικαιώματα των κρατουμένων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Και ενώ το κράτος θεωρεί τα φυλακισμένα άτομα πολίτες του, οι φυλακές φαίνεται να είναι μια τιμωρητική “χωματερή” για να περιορίζει αντιδραστικά και ανυπότακτα στοιχεία της κοινωνίας, βάζοντας τις ανάγκες τους “κάτω από το χαλί”.

Η φυλακή προβάλλεται από το κράτος ως ένα αυστηρό αλλά “δίκαιο” μέσο το οποίο στοχεύει πρωτίστως στον σωφρονισμό των κρατουμένων. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι απλά αποτυγχάνει στην επανένταξη των κρατούμενων ατόμων στη κοινωνία, αλλά καταλλήγει στην περαιτέρω περιθωριοποίησή τους. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο λόγω της στιγματισμένης αντιμετώπισης της κοινωνίας απέναντι στις (πρώην)κρατούμενες, αλλά και λόγο της φύσης των ίδιων των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Οι φυλακές κακοποιούν τις κρατούμενες, ενώ επιπλέον εκ μέρους του κράτους ο ρόλος τους είναι να απομονώνουν και να καταστέλουν όσα άτομα προβάλλουν αντίσταση στις αυταρχικές ενέργειές του. Αυτός ο ρόλος των ιδρύματων γίνεται φανερός από πολλαπλά παραδείγματα αυθαιρεσιών και βίαιων συμπεριφορών που τακτικά συμβαίνουν πίσω από τα κάγκελα των φυλακών. Αντιφατικά το κράτος καταπατά τα δικαιώματα των κρατουμένων αντίθετα στη δική του νομοθεσία, με επεκτάσεις των ποινών τους, κόβοντας τις άδειες που δικαιούνται και με εκδικητικές μεταθέσεις. Κρατούμενοι επίσης γίνονται θύματα ξυλοδαρμού από τους φύλακες, (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την δολοφονία του Ιλία Καρέλι), συχνά με σκοπό την καταστολή εξεγέρσεων και διαμαρτυριών, ενώ οι συνθήκες ζωής τους μέσα στις φυλακές είναι απάνθρωπες και ειδικά εν μέσω πανδημίας, όπου η αμέλεια του κράτους οδήγησε πολλά κρατούμενα στον θάνατό τους. Φαινόμενα βίας και εκδικητικής αντιμετώπισης εντείνονται εις βάρος μεταναστών και αλλοδαπών αλλά και σε όποιο άτομο στοχοποιεί η συντηρητική τάξη των αστυνόμων, φυλάκων και δικαστών, σημαντικό μέρος των οποίων είναι και τα πολιτικά κρατούμενα.

Πέρα από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα καταστήματα κράτησης ανά την Ελλάδα, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πως ο ίδιος ο θεσμός της φυλάκισης έχει σχέση με τον σωφρονισμό ή την κοινωνική ένταξη, μόνο στο εύρος που επιτρέπει την εργασιακή εκμετάλλευση των φυλακισμένων όταν αποφυλακιστούν. Στην πραγματικότητα έχει να κάνει με την τιμωρία, την εκδίκηση και την περιθωριοποίηση των ανθρώπων που το αστικό κράτος θεωρεί επικίνδυνους για το κοινωνικό σύνολο, προφανώς με τα κριτήρια και τις αρχές της αστικής τάξης, της τάξης που ευθύνεται για την φτώχεια και τον θάνατο εκατομμυρίων για τα ύπερ-κέρδη λίγων.

Σε ένα φιλελεύθερο καπιταλιστικό κράτος η αστική δικαιοσύνη είναι θεωρητικά “τυφλή” και κρίνει μόνο την ποινική πράξη χωρίς να βάζει πολιτικά ή κοινωνικά πρόσημα. Αυτό το αφήγημα καταρρέει αν κοιτάξουμε πως το κράτος συμπεριφέρεται σε αναρχικούς ή άλλους αγωνιστές-επαναστάτες που βρίσκονται στις φυλακές. Αντί να κρίνονται μόνο βάση της πράξης που έκαναν, βλέπουμε πως έχουν ειδική μεταχείριση λόγω της ιδεολογικής ταυτότητάς τους. Το κράτος εκδικητικά χρησιμοποιεί νομικά παραθυράκια για να επεκτείνει τις ποινές, αρνείται να δώσει άδειες, εκπαιδευτικές και μη, δεν αποφυλακίζει φυλακισμένες που πληρούν τα αντίστοιχα κριτήρια σπάζοντας το ίδιο, τους νόμους που έχει ορίσει, ενώ επίσης κάνει παράνομες μεταθέσεις, όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα με καθαρά χαρακτηριστικά εκδίκησης.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και αυτά εκτελούν τον ρόλο τους ως τα κύρια μέσα προπαγάνδας του κράτους για να ρίξουν λάσπη στα ονόματα πολιτικών κρατουμένων, παρουσιάζοντας τους ως εγκληματίες ή ακόμα τρομοκράτες εξαφανίζοντας την πολιτική αιτία που τους οδήγησε στις πράξεις τους και το αν αυτές ήταν ηθικά σωστές.

Τα κρατούμενα άτομα έχουν ακόμη λιγότερα μέσα διεκδίκησης από έναν ελεύθερο πολίτη. Συχνά απείθαρχοι κρατούμενοι, που συσπειρώνουν άλλους κρατούμενους, συλλογικοποιοντας τα αιτήματά τους για να τα διεκδικήσουν, στοχοποιούνται από το κράτος και τους μεταθέτουν σε άλλες φυλακές, ώστε να σπάσουν τους συλλογικούς αγώνες. Άρα ο τραμπουκισμός και οι εκδικητικές μεταθέσεις από το κράτος αναγκάζει τις κρατούμενες να χρησιμοποιήσουν ως μέσο διεκδίκησης την απεργία πείνας, βάζοντας σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα. Η απεργία πείνας, είναι το τελικό μέσο διεκδίκησης ενός κρατουμένου, ώστε να μπορεί να ασκήσει πίεση στο κράτος, για την εκπλήρωση ενός αιτήματος του, βασιζόμενο στη στήριξη και την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η απεργία πείνας του Βασίλη Δημάκη, που το κράτος είχε μεταθέσει σε άλλες φυλακές πολλές φορές γιατί συσπείρωνε άλλους κρατούμενους, και φυσικά η απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού που κέρδισε το δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας για όλα τα κρατούμενα άτομα.

• Να μην αγνοούνται οι ανάγκες των κρατουμένων, δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας

• Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τα πολιτικά κρατούμενα

• Νίκη στην απεργία πείνας με άμεση απελευθέρωση του Γιάννη Μιχαηλίδη

Όλοι/ες/α:

• το Σάββατο 18/6 στις 18:00 στην συγκεντρωση έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού

  σε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη και στα αναρχικά συντρόφια Γεωργία Βούλγαρη και Θάνο Χατζηαγγέλου που στέκονται στο πλευρό του με κυκλική απεργία πείνας μιας εβδομάδας από τις 11/6.

• την Παρασκευή 24/6 στις 18:00 στην κεντρική πορεία στα Προπύλαια

  για την Διεθνή Μέρα Αλληλεγγύης στον Γ.Μιχαηλίδη