Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες της όξυνσης της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη (ασφαλιστικό, μειώσεις μισθών, απολύσεις κλπ). Στα πλαίσια της επίθεσης αυτής εντάσσεται και η μείωση της αμοιβής για την πρακτική άσκηση από τα 750 στα 280 ευρώ για τις ελάχιστες θέσεις που καλύπτει το ίδρυμα. Μετά τη Γενική Συνέλευση που καλέστηκε με αφορμή τις εξελίξεις αυτές, η οποία δεν είχε απαρτία, έγινε ΔΣ που αποφάσισε τη στάση του συλλόγου στο ζήτημα. Από την τοποθέτηση που έγινε στη συνέλευση τμήματος φάνηκε πως το αίτημα του συλλόγου είναι να εξαιρεθεί από το καθεστώς που ισχύει για τις πρακτικές στο ΕΜΠ – αίτημα που ταυτίζεται με πρόταση που είχε κάνει ο κοσμήτορας της σχολής να βρεθεί ένα “παραθυράκι” ειδικά για τους ηλεκτρολόγους έτσι ώστε να χαίρουμε ευνοϊκότερης μεταχείρισης. Συγκεκριμένα, «Η ΣΗΜΜΥ έχει εκφράσει την αντίθεσή της με την ανωτέρω απόφαση [270 ευρώ από ΕΣΠΑ και 130 από τον Τακτικό Προϋπολογισμό του ΕΜΠ] και ζητεί να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τους 25 φοιτητές της, που πρόκειται να ασκηθούν την τρέχουσα περίοδο, με αμοιβή 29€/ημερησίως από τον Τακτικό Προϋπολογισμό της Σχολής όπως και τα προηγούμενα χρόνια.» (Τα παραπάνω μπορεί να τα βρει ο/η ενδιαφερόμενος/η και στο σάιτ της σχολής) Αναγνωρίζουμε ότι στο ζήτημα της πρακτικής υπάρχει στασιμότητα και για αυτό κρίνουμε αναγκαίο να υπάρξει συζήτηση με στόχο την πολιτική ζύμωση πάνω στο θέμα.
Για εμάς το ζήτημα της πρακτικής είναι ξεκάθαρα ένα πεδίο διεκδίκησης των όρων της εργασίας μας. Πρόκειται για το πώς τα αφεντικά μας προσπαθούν να βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος από εμάς διαλέγοντας τους “καλύτερους” μέσα από έναν οικονομικό παράδεισο ενοικίασης εργαζομένων. Ταυτόχρονα, καλλιεργούν λογικές διάσπασης και ατομικισμού, τις οποίες καμουφλάρουν με το μανδύα της επαγγελματικής κατάρτισης και του πλούσιου βιογραφικού. Αυτήν ακριβώς τη στρατηγική εξυπηρετεί και η πρόταση του Κοσμήτορα και του Διοικητικού Συμβουλίου. Εμείς ως απάντηση στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης προτάσσουμε την οργάνωση σε επίπεδο ταξικό και όχι συντεχνιακό. Για παράδειγμα βλέπουμε θετικά την προσπάθεια που έγινε από το σύλλογο των Τοπογράφων να υπάρχει συντονισμός των δράσεων και των παρεμβάσεων. Δεν μπορούμε να αναζητούμε τρόπους και “κόλπα” για να αντιμετωπιζόμαστε με πιο ευνοϊκούς όρους από τους συναδέλφους μας. Δεν δεχόμαστε να παίζουμε το παιχνίδι του ανταγωνισμού και του κανιβαλισμού.
Πώς θέλουμε εμείς την πρακτική; Αρχικά, απαιτούμε να μπορούν να κάνουν πρακτική όσοι φοιτητές το επιθυμούν και όχι 25-30 άτομα που επιλέγονται με κριτήριο το βαθμό. Σε αυτό το πλαίσιο κρίνουμε σκόπιμη την ένταξη της πρακτικής στο πρόγραμμα σπουδών με προαιρετικό χαρακτήρα. Ωστόσο ούτε η πρακτική ούτε κανένα άλλο “ακαδημαϊκό προσόν” πρέπει να αποτελεί κριτήριο διαχωρισμού των φοιτητών σε “καλούς” και “κακούς” σε “ανταγωνιστικούς” και μη. Σε αυτή την κατεύθυνση θα θέλαμε να αποτελέσει μακροπρόθεσμη στόχευση του Φ.Σ. να μην αναγράφεται ο βαθμός στο πτυχίο. Στην ρητορεία περί μη ρεαλιστικών αιτημάτων και δήθεν περιορισμένων θέσεων πρακτικής απαντάμε πως αν δεν υπάρχουν αρκετές εταιρείες που ζητούν πρακτικάριους, τότε το ΕΜΠ οφείλει να δημιουργήσει θέσεις εντός των εργαστηρίων του. Είναι, επίσης, αναγκαίο να ελέγχονται τα αφεντικά , ώστε να εξασφαλίζεται ότι δε θα κάνουμε όποια αγγαρεία μας αναθέτουν αλλά θα εργαζόμαστε πάνω στο επιστημονικό μας πεδίο. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αν το αφεντικό μας είναι κάποια ιδιωτική εταιρεία ή το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Ζητάμε να δουλεύουμε με βάση συγκεκριμένη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για όλους τους πρακτικάριους με συγκεκριμένο μισθό και συγκεκριμένη ασφάλιση που δε θα υφίστανται περικοπές ανάλογα με τη δήθεν οικονομική κατάσταση του ιδρύματος. Όμως πού θα βρεθούν τα λεφτά; Δε θα μπούμε σε μια διαδικασία διαχείρισης των οικονομικών των αφεντικών μας. Το εκάστοτε αφεντικό για το οποίο δουλεύουμε οφείλει να μας πληρώνει. Το σίγουρο είναι με το να μην πληρώνει η επιχείρηση που προσλαμβάνει τον πρακτικάριο ή με το να πληρώνει ένα ποσοστό του μισθού του, γίνεται ξεκάθαρη η σχέση Πανεπιστημίου-Κεφαλαίου. Η διεκδίκησή μας αυτή δεν έχει να κάνει με μια προσπάθεια από μέρους μας να εξασφαλίσουμε ευνοϊκότερους όρους εργασίας μόνο για τους φοιτητές του ΕΜΠ αδιαφορώντας για το σύνολο του κόσμου της εργασίας. Αντιθέτως, επιδιώκουμε να εντάξουμε τον αγώνα μας στο ευρύτερο πλαίσιο του αγώνα που διεξάγεται απέναντι στην υποβάθμιση της εργασίας μας, η οποία εκδηλώνεται και με την τελευταία επίθεση του κεφαλαίου στην ασφάλιση.
Σε αυτή τη βάση καλούμε όσους και όσες αντιλαμβάνονται αυτή την ολομέτωπη επίθεση στην εργασία, που συντελείται και με την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης στον τομέα της πρακτικής άσκησης σε συζήτηση την Τετάρτη 30/3 στις 14.30 στο αμφιθέατρο 1. Σκοπός της συζήτησης αυτής είναι να δούμε πώς βλέπουμε το ζήτημα της πρακτικής και το τι θα μπορούσε να γίνει στη συνέχεια , έτσι ώστε, αν υπάρχει η διάθεση, να καλέσουμε ξανά το σύλλογο σε Γενική Συνέλευση και να οργανώσουμε τη δράση μας.
Leave a Reply