Η περίοδος της πανδημίας της covid-19 έχει αποτελέσει για το κράτος την κατάλληλη συγκυρία για να περάσει μια σωρεία νόμων εις βάρος της κοινωνίας, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος του κεφαλαίου και να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των «ισχυρών». Τέτοιοι νόμοι είναι ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη για την εκπαίδευση –ο οποίος στοχεύει στον περαιτέρω αποκλεισμό της εργατικής τάξης από την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω βάσεων εισαγωγής, διαγραφές φοιτητ(ρι)ών ορίζοντας πλαφόν σε συγκεκριμένα έτη φοίτησης, στην ίδρυση τμημάτων με δίδακτρα, αλλά και στην κοινωνική και πολιτική αποστείρωση των Πανεπιστημίων μέσω μπάτσων, face-control,και πειθαρχικών–, ο νόμος για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, για την ιδιωτικοποίηση του περιβάλλοντος, των δημοσίων χώρων και άλλοι. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται ένα ακόμα νομοσχέδιο-επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο Βρούτση-Χατζηδάκη, έχει τεθεί ήδη υπό διαβούλευση και αναμένεται να ψηφιστεί στο εγγύς μέλλον, την ώρα που ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων βρίσκεται σε αναστολή σύμβασης και σε τηλεργασία.
Τι πραγματεύεται όμως το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο;
Η θεσμική κατάργηση του εργατικού 8ώρου και η επαναφορά του 10ωρου, η αύξηση των υπερωριών (χωρίς μισθολογική προσαύξηση) και η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (συνέχεια του πολυνομοσχεδίου που είχε περάσει από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), αποτελούν κάποιες από τις πολύ σημαντικές πτυχές του όσον αφορά την εντατικοποίηση της εργασίας. Πέρα όμως από την όξυνση της συνθήκης της εντατικοποίησης, το εν λόγω νομοσχέδιο επιχειρεί την αναίρεση όλων των εργατικών κεκτημένων και την αύξηση της εργασιακής εκμετάλλευσης. Πιο συγκεκριμένα, στοχεύει στον περιορισμό των απεργιών και των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων, στην καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων για το ωράριο του/της κάθε εργαζομένου/ης και στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Όλα αυτά επιτυγχάνονται πολύ εύκολα, με τη θέσπιση ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, με το δικαίωμα των αφεντικών να κυρήξουν λοκ-άουτ ανά πάσα στιγμή και με την απαγόρευση της κατάληψης-αποκλεισμού των κτηρίων. Συνεπώς, καταλαβαίνουμε ότι πρόκεται για μια ολομέτωπη επίθεση στα συλλογικά-συνδικαλιστικά όργανα που δρουν στους εργασιακούς χώρους και σε όποιον ή όποια τολμήσει να αντισταθεί, υπερασπίζοντας τα δικαιώματα του/της.
Ποια είναι τα σημεία τομής του αντεργατικού νομοσχεδίου με τον αντι-εκπαιδευτικό νόμο;
Όλα. Παρατηρούμε πολύ εύκολα ότι τόσο το εργασιακό νομοσχέδιο όσο και ο πρόσφατος πανεκπαιδευτικός νόμος έχουν πολλά βασικά κοινά σημεία. Αυτά τα κοινά σημεία ωστόσο, συγκλίνουν σε ένα:
Στην υποβάθμιση των ζωών μας.
Ακόμα και αν δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε πως επηρεάζουν όλα αυτά τις ζωές μας σαν φοιτητές/τριες, στην περίπτωση που δεν βρισκόμαστε στην ανάγκη της ταυτόχρονης εργασίας και σπουδών (όπως ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό φοιτητών/ριών της τάξης μας), μπορούμε να πάρουμε το παράδειγμα της «μαύρης» εργασίας και των ελαστικών ωραρίων στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπως συμβαίνει με τους υποψήφιους διδάκτορες και τις ερευνήτριες, μετις εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων που αγωνίζονται, με την ψηφιοποίηση και την αποστείρωση των συλλογικών διαδικασιών κ.α.
Είναι ξεκάθαρο πως οι συγκεριμένοι νόμοι -χρησιμοποιώντας προφανώς και τα αντίστοιχα μέσα επιβολής (μπάτσοι, ισχυροποίηση των διοικητικών οργάνωνων (αφεντικά, πρυτάνεις κτλπ)) και προωθώντας τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό- έρχονται για να καταστείλλουν τις αντιδράσεις του κόσμου του αγώνα και των «από τα κάτω», από τις απεργίες των σωματείων βάσης μέχρι τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων, τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και τους αδιαμεσολάβητους αγώνες.
Από τη μεριά μας, οφείλουμε να δώσουμε την απάντηση μας στον δρόμο, φοιτητές και μαθήτριες, εργαζόμενες και άνεργοι, μετανάστ(ρι)ες και όλος ο κόσμος που αγωνίζεται και οργανώνεται με αντι-ιεραρχικά χαρακτηριστικά, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της τάξης μας.
Απέναντι στη μισθωτή σκλαβιά και τους ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών, απαντάμε με ταξικούς, αδιαμεσολάβητους και κοινωνικούς αγώνες ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
★ αυτοοργανωμένα σχήματα από τις σχολές τις Αθήνας & φοιτητ(ρι)ες
*φωτογραφία αφίσας από τις απεργίες ανθρακωρύχων, Ισπανία, 2012
Leave a Reply