Καταποντισμός του άμεσου και του έμμεσου μισθού μας
Το τελευταίο διάστημα σιγοντάρεται από τις διοικητικές αρχές του ΕΜΠ μια επίθεση απέναντι στα συμφέροντα μας. Συγκεκριμένα προωθείται η παγίωση της αμοιβής για την πρακτική άσκηση στα 280(!) ευρώ στις σχολές του ΕΜΠ, συμπεριλαμβανομένης προφανώς και της ΣΗΜΜΥ, όπου μέχρι πρότινος η αμοιβή ανερχόταν στα 750 ευρώ, για τις ελάχιστες θέσεις πρακτικής άσκησης που καλύπτει το ίδρυμα – κάνοντας το εργασιακό πλαίσιο ακόμα πιο ανταγωνιστικό. Σημαντικό είναι να λάβουμε υπόψιν πώς αντιλαμβάνονται και μεταχειρίζονται την πρακτική άσκηση όσοι έχουν το ρόλο του “ρυθμιστή” των όρων υπό τους οποίους πραγματοποιείται (κοσμήτορες σχολών, πρυτανικές αρχές) και τι σημαίνει για εμάς τους φοιτητές-εργαζόμενους.
Τα αφεντικά και οι εκπρόσωποι των συμφερόντων τους στο πανεπιστήμιο αποσκοπούν, όπως και σε κάθε παραγωγική δραστηριότητα, στο να αποσπούν όσο περισσότερο κέρδος μπορούν αμείβοντας τους εργαζόμενους όσο πιο πενιχρά γίνεται. Έτσι τα ακαδημαϊκά ιδρύματα είναι ένας οικονομικός παράδεισος ενοικίασης εργαζομένων για τους εργοδότες, αφού τους προσφέρουν τυπικά ανειδίκευτο(άρα και χαμηλά αμειβόμενο) εργατικό δυναμικό υπό το πρίσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παράλληλα δεν διστάζουν να προωθούν την νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα τους περί ανταγωνιστικότητας των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η πραγματοποίηση της πρακτικής άσκησης – με όποιους εξαθλιωτικούς όρους και αν γίνεται – είναι προς όφελός μας (εξετάζοντάς την σαν διαδικασία “κατάρτισης” και όχι εργασίας), ενώ το παραπάνω πλαίσιο εργασιακής καταπίεσης κάνει την πρακτική άσκηση εν τέλει “αγώνα” για να διατηρηθεί η θέση μετά το πέρας των σπουδών και για την περεταίρω “ανέλιξη” του εργαζόμενου.
Εμείς από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμενοι τα συμφέροντά μας ως εργατική τάξη, πρέπει να καταδεικνύουμε και να εντείνουμε τις ταξικές αντιθέσεις στον χώρο στον οποίο επιχειρείται να θεμελιωθεί η οικονομική μας καταπίεση. Μακριά από συντεχνιακές λογικές πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την επέλαση των αστικών συμφερόντων ως συνολική, καθώς αυτή δεν πραγματοποιείται εντός των τειχών του ΕΜΠ (και μόνο απέναντι στον άμεσο μισθό στην πρακτική), αλλά έχει αιχμή και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο (δηλαδή την μακροπρόθεσμη επίθεση στον έμμεσο μισθό) και στοχεύει σε όλο το φάσμα των εργατικών μαζών. Επιβάλλεται λοιπόν να αγωνιστούμε από κοινού τουλάχιστον με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους του ΕΜΠ για το ζήτημα της αμοιβής της πρακτικής άσκησης και για όσα ζητήματα άπτονται της ταξικής μας ιδιότητας.
Δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την αμοιβή όλων των πρακτικάριων του ΕΜΠ με βάση την Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Παράλληλα απαιτούμε εποπτεία των εκάστοτε αφεντικών μας απο επιστημονικό προσωπικό ώστε να διασφαλίζεται ότι στους εργαζόμενους δεν ανατίθεται όποια δουλειά έχει ανάγκη ο κάθε επιχειρηματίας, αλλά ότι αυτή κινείται στα πλαίσια του επιστημονικού του αντικειμένου. Επίσης προτείνουμε να εντάσσεται η πρακτική άσκηση στο πρόγραμμα σπουδών ώστε να απευθύνεται σε περισσότερους φοιτητές και να ελαφρύνει τις ανταγωνιστικές εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τώρα, χωρίς όμως να είναι υποχρεωτική, ώστε να μην δίνεται έδαφος να μετατραπεί σε μαζική διαδικασία εκμετάλλευσης της εργατικής μας δύναμης και αξιολόγησης της με τους όρους του κεφαλαίου. Οι διαμεσολαβητές των επιχειρηματιών στον πανεπιστημιακό χώρο (διοίκηση ΕΜΠ) πρέπει να γνωρίζουν ότι απαντήσεις στη λογική “δεν υπάρχουν λεφτά” δεν είναι δεκτές και θα λαμβάνουν απάντηση “να τα ζητήσετε από αυτούς τους οποίους εκπροσωπείτε”, ενώ δεν θα καταφέρουν να υπεκφύγουν “απελευθερώνοντας” τη διαπραγμάτευση της εργασίας ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο φοιτητή.
Καλούμε όσους αντιλαμβάνονται αυτή την ολομέτωπη επίθεση στην εργασία, που συντελείται με την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης στον τομέα της πρακτικής άσκησης αλλά και μέσω του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου στη γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου στις 3/3 12:30 στο αμφιθέατρο 1 για να οργανώσουμε τη δράση μας.
Leave a Reply