Ξημερώματα Δευτέρας 13/3 αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν στις καταλήψεις : Δρακοπουλείο Αιμοδοτικό στην οδό Αλκιβιάδου 4 (κατάληψη στέγης προσφύγων) και στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Βίλλα Ζωγράφου. Μετά την βίαιη εκκένωση της Αλκιβιάδου οι αστυνομικές δυνάμεις πάταξαν τα υπάρχοντα των προσφύγων στα σκουπίδια και τους ίδιους τους κράτησαν 17 ώρες στο μεταγωγών στην Πέτρου Ράλλη. Κατόπιν τα μεσάνυχτα, το ελληνικό κράτος τους εγκατέλειψε στο δρόμο. Ευτυχώς σε συνεννόηση με αλληλέγγυους μπόρεσαν και βρήκαν στέγη σε άλλες καταλήψεις.
Ο Ερυθρός Σταυρός ,στον οποίο ανήκει ο χώρος, προβάλει ως δικαιολογία ότι θέλει να δημιουργήσει δομή φιλοξενίας για ασυνόδευτα ανήλικα. Ωστόσο μας προβληματίζει ότι ουδεμία δημόσια αναφορά για κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι την ώρα της εισβολής καθώς και ότι δεν υπάρχει κανένα επίσημο έγγραφο,που να το πιστοποιεί.
Από την πλευρά του το ελληνικό κράτος εκκενώνει καταλήψεις στέγης προσφύγων την ίδια στιγμή που το ίδιο στις δομές του όχι μόνο αρνείται να παρέχει ακόμα και τα βασικά όπως στέγη, τροφή, υγιεινή, αλλά βασανίζει, παρενοχλεί και εξευτελίζει τους πρόσφυγες με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάσταση στη Μόρια. Δεν πρέπει επιπλέον να ξεχνάμε και ότι δεν είναι λίγοι οι πρόσφυγες που έχουν χάσει την ζωή τους στα στρατόπεδα αυτά με αποκλειστικό υπεύθυνο την αδιαφορία του κράτους για την ανθρώπινη ζωή.
Αντίθετα οι αυτόνομες δομές αλληλεγγύης, ως ασφαλείς χώροι για τους πρόσφυγες, έχουν καταφέρει όχι μόνο να εξασφαλίσουν τις υλικές τους ανάγκες αλλά και να πραγματοποιούν μια σειρά μαθημάτων, εκδηλώσεων, εργαστηρίων, ενώνοντας ντόπιους και πρόσφυγες και όλα αυτά βασισμένα στην ισότητα την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Δείχνοντας έτσι ότι ο εχθρός είναι ένας και δεν είναι ούτε εθνικός ούτε θρησκευτικός αλλά ταξικός.
Όσον αφορά την Βίλλα Ζωγράφου, το κράτος είχε αρκετές φορές προαναγγείλει την εκκένωση της, και ύστερα από μήνυση του δήμου ζωγράφου (προσκείμενος στον Συριζα) την κάνει πράξη. Ως επιπλέον αποτέλεσμα της εισβολής ήρθε η προσαγωγή 7 συντρόφων/ισσών. Τα σενάρια για προσωπική απόφαση του υπουργού και φωνές μέσα από το Συριζα να καταδικάζουν τις ενέργειες της κυβέρνησης τους είναι ένα έργο που έχουμε ξαναδεί και μόνο γελοίο μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο Συριζα συνειδητά επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα, που αντιστέκεται στις καταστροφικές για την τάξη μας πολιτικές του, θέλοντας μερίδιο στο δόγμα ”νόμος και τάξη” που ευαγγελίζεται η δεξιά, προσπαθώντας να μην χάσει τα συντηρητικά ψηφαλάκια του. Ταυτόχρονα η αριστερή δημοτική αρχή προβάλει ως άλλοθι για την εκκένωση ότι στην Βίλλα θα μεταφερθεί το δημοτικό ωδείο, αποκλείοντας πιο κατάλληλους χώρους.
Η Βίλλα ήταν ένας χώρος ανοιχτός στην γειτονιά, παρών σε ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες, με πλούσια πολιτική και πολιτισμική δραστηριότητα. Ένας χώρος αντιεμπορικός, ενάντια στα κυρίαρχα πρότυπα διασκέδασης, στον οποίον διοργανώνονταν συναυλίες, προβολές ταινιών, συζητήσεις, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, ένα μεγάλο πλήθος μαθημάτων αυτομόρφωσης από τούς κάτω και για τούς κάτω με βάση τις ανάγκες τους. Επιπλέον είχε στηρίξει υλικά και ηθικά εργατικούς αγώνες, συντροφικά εγχειρήματα, διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές. Δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν και οι δύο ζωντανές με πρόσφορα καταλήψεις καταλήξουν παρατημένοι και νεκροί χώροι κατά την συνηθισμένη τακτική του κράτους.
ΔΕΚΑ, ΕΚΑΤΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ!
Leave a Reply