Συχνά μας γίνεται η ερώτηση σχετικά με το γιατί δεν συμμετέχουμε στις φοιτητικές εκλογές. Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα.
ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Ο φοιτητικός σύλλογος δεν είναι ένα ταξικό σωματείο. Δεν συμμετέχουν δηλαδή σε αυτόν εργαζόμενοι με κοινά υλικά συμφέροντα, τα οποία προσπαθούν να υπερασπιστούν μέσω αυτού. Αντιθέτως, συμμετέχουν φοιτητές και οι φοιτητές δεν έχουν κοινά υλικά συμφέροντα. Οι περισσότεροι φοιτητές είτε εργάζονται ήδη είτε θα εργαστούν στο μέλλον και σε κάθε περίπτωση εξαρτούν την ζωή τους από την πώληση του εργατικού δυναμικού, του δικού τους ή κάποιου κοντινού τους προσώπου. Υπάρχουν όμως και οι φοιτητές που θα γίνουν ή έχουν ως στόχο να γίνουν αφεντικά – πατώντας φυσικά στα κεφάλια των συναδέλφων τους- . Αυτοί οι φοιτητές λοιπόν εξαρτούν την ζωή τους από την αγορά του εργατικού δυναμικού κάποιων άλλων ατόμων, έχουν δηλαδή τα αντίθετα συμφέροντα απ’ την πρώτη κατηγορία.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ , αναγνωρίζουμε πως στον φοιτητικό σύλλογο υπάρχουν κάποια ταξικά στοιχεία, καθώς η ανάγκη για συλλογικοποίηση προέρχεται από τα καταπιεζόμενα στρώματα. Γι’ αυτό και σε πολλές περιπτώσεις οι Φ.Σ. έχουν υπάρξει ένα χρήσιμο μέσο υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων μες στις σχολές. Συγκεκριμένα, έχουν μπλοκάρει νομοσχέδια, έχουν εναντιωθεί σε εργολαβίες και ερευνητικά αστικών συμφερόντων, έχουν πολεμήσει τον ατομικισμό κ.α.
Λόγω αυτού οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως η συμμετοχή μας στον Φ.Σ. είναι επιβεβλημένη, αφού έχει υπάρξει το ανθεκτικότερο μέσο αντίστασης στις επιθέσεις που επιχειρούν κατά καιρούς οι μηχανισμοί κράτους και κεφαλαίου στην τριτοβάθμια.
Η συμμετοχή όμως στους Φ.Σ. ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργήσει μια σημαντική ψευδαίσθηση. Ότι δηλαδή, οι φοιτητές οργανώνονται σ’ αυτούς για να υπερασπιστούν όχι τα εργατικά συμφέροντα μες στις σχολές, αλλά τα ενιαία φοιτητικά συμφέροντα, κάτι που αποδείξαμε στην πρώτη παράγραφο πως δεν υπάρχει.
Ο κύριος θεσμός που εντείνει αυτή την ψευδαίσθηση είναι οι φοιτητικές εκλογές. Η διαδικασία δηλαδή στην οποία εκλέγονται οι εκπρόσωποι όλων των φοιτητών ανεξάρτητα απ’τα υλικά τους συμφέροντα. Και φυσικά στην προσπάθεια τους να εκλεγούν, οι εκπρόσωποι καθορίζονται απ’το σώμα που τους εκλέγει, δηλαδή το διαταξικό σώμα των φοιτητών με τα αντικρουόμενα συμφέροντα. Αναγκαστικά δηλαδή, για να είναι αρεστοί σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα φοιτητών αμβλύνουν τις ενδεχομένως αγωνιστικές θέσεις τους. Για παράδειγμα μπορεί να μην καλούν πολλές Γενικές Συνελεύσεις για να μην “διαταράξουν” την ακαδημαική κανονικότητα και δυσαρεστήσουν κομμάτι των φοιτητών.
Σε αντίθεση με τις φοιτητικές εκλογές, οι Γενικές Συνελεύσεις είναι μια άμεση και οριζόντια διαδικασία, όπου αντιτίθενται διαρκώς τα αντικρουόμενα συμφέροντα, τα εργατικά και τα αστικά. Στις Γ.Σ. υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που βιώνουμε ως φοιτητές και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος δίνεται η ευκαιρία σε φοιτητές κοινών συμφερόντων να ζυμωθούν και να δράσουν συλλογικά – στην ιδανική για μας περίπτωση σε μια επαναστατική κατεύθυνση- .
Ο ΛΟΓΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ Η ΦΥΣΗ, Η ΔΙΑΤΑΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ;
Και ναι και όχι. Ναι, γιατί αυτός είναι ο κύριος λόγος, αλλά δεν είναι ο μόνος. Ακόμα και αν στην θέση του διαταξικού φοιτητικού συλλόγου είχαμε ένα ταξικό σωματείο, όπου θα συμμετείχαν μόνο οι φοιτητές εργατικών συμφερόντων, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως οι εκλογές καλλιεργούν την λογική της ανάθεσης και δημιουργούν μια περιττή γραφειοκρατία.
Ανάθεση, καθώς αντί το υποκείμενο που υπόκειται στην καταπίεση, δηλαδή ο φοιτητής εργατικών συμφερόντων, να δημιουργήσει τους αγώνες που θα οδηγήσουν στην οικονομική του απελευθέρωση μόνο του, αναθέτει σε μια εξωτερική δομή , το διοικητικό συμβούλιο, να το οργανώσει και να το κατευθύνει, κάνοντας έτσι την παραδοχή πως “εγώ δεν γνωρίζω αρκετά καλά τα συμφέροντά μου, ας αποφασίσει για μένα μια φωτισμένη ηγεσία που ξέρει καλύτερα”.
Γραφειοκρατία, καθώς δημιουργούν την λογική πως ο Φ.Σ. είναι ουσιαστικά μια σφραγίδα, όταν έχουμε αυτή την σφραγίδα αγωνιζόμαστε και όταν δεν την έχουμε καθόμαστε άπραγοι.
Γι’ αυτό κι εμείς στεκόμαστε αντίθετοι στις εκλογές και τις λογικές που καλλιεργούν και μένουμε πιστοί στην διακηρυκτική αρχή της Α’ Διεθνούς ένωσης των εργαζομένων πως
“ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ”
Για να μην παρεξηγηθούμε, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως σε καμία περίπτωση η στάση που προτείνουμε δεν είναι η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες. Αντιθέτως, καθημερινά προσπαθούμε να ενισχύσουμε την συμμετοχή του κόσμου σε συλλογικές διαδικασίες στον κοινωνικό μας χώρο και όχι μόνο. Διαφωνούμε όμως με την ύπαρξη θεσμών που δημιουργούν προβλήματα για το φοιτητικό κίνημα εργατικής κατεύθυνσης, όπως οι φοιτητικές εκλογές, που δημιουργούν ψευδαισθήσεις περί ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων, οδηγούν κατά τα άλλα αγωνιστικές δυνάμεις στον στείρο εκλογοκεντρισμό και την ψηφοθηρία και καλλιεργούν λογικές γραφειοκρατίας και ανάθεσης.
Εν ολίγοις η στάση που προτείνουμε στο σήμερα είναι η αντιιεραρχική οργάνωση της εργατικής τάξης στους χώρους δουλειάς/σπουδών/κατοικίας και η δημιουργία αγώνων για την προάσπιση των υλικών της συμφερόντων.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση, ανεξάρτητα απ’ το αν κάποιος ψήφισε ή όχι – που μηδαμινή σημασία έχει στο σήμερα – καλούμε τον κόσμο της εργασίας εντός και εκτός σχολών να συγκρουστεί με τα συμφέροντα ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, που υπερασπίζεται το ελληνικό κράτος με την εισαγωγή του νέου νομοσχεδίου στα εργασιακά. Ενός νομοσχεδίου που υποτιμά ακόμα περισσότερο την ήδη υποτιμημένη εργασία μας και καταστέλει το δικαίωμά μας στον συνδικαλισμό.
ΑΝΤΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΣΤΙΣ 17 ΜΑΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10.30 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Σύντροφοι, αρκετά καλό κείμενο, ωστόσο πέφτετε σε κάποιες πολύ σημαντικές αντιφάσεις.
Αρχικά λέτε πολύ σωστά ότι «Ο φοιτητικός σύλλογος δεν είναι ένα ταξικό σωματείο» άλλα διαταξικό σώμα έντος του οποίου υπάρχουν και συγκρούονται αντίθετα συμφέροντα. Στη συνέχεια όμως λέτε ότι ο Φ.Σ. είναι ένα «χρήσιμο μέσο υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων» και ότι για αυτό το λόγο μάλιστα η συμμετοχή στις διαδικασίες του είναι επιβεβλημένη, ένω έχει υπάρξει και «το ανθεκτικότερο μέσο αντίστασης στις επιθέσεις που επιχειρούν κατά καιρούς οι μηχανισμοί κράτους και κεφαλαίου στην τριτοβάθμια.» Πώς γίνεται όμως ένα διαταξικό σώμα να υπερασπίζεται ταξικά συμφέροντα; Για να ισχύει αυτό θα έπρεπε εντός των Φ.Σ. να υπάρχουν κοινά συμφέροντα, όπως ισχυρίζεται η Αριστερά. Κάθε κοινωνική ομάδα υπερασπίζεται τα ιδιαίτερα και ταξικά της συμφέροντα. Μέσα σε ένα διαταξικό σώμα (όπως οι Φ.Σ.) δεν μπορεί παρά να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στα αντίθετα συμφέροντα στο εσωτερικό του, όπως αναφέρετε και εσείς οι ίδιοι παρακάτω. Για αυτό άλλωστε και το «οι Γενικές Συνελεύσεις είναι μια άμεση και οριζόντια διαδικασία» είναι μεγαλύτερη ψευδαίσθηση και από τις εκλογές.
Για να το πώ πιο απλά: οι Γ.Σ. είναι πεδίο σύγκρουσης και επιβολής αντίθετων συμφερόντων και πολιτικών γραμμών. Το ότι μπορεί κατα καιρούς μια αγωνιστική κατεύθυνση να ηγεμονεύει εντός τους (αν και χωράει πολύ συζήτηση για το εάν αυτές οι δυνάμεις, δηλ. η Αριστερά, υπερασπίζονται πράγματι τα εργατικά συμφέροντα) δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αποτελούν όργανα του εργατικού κινήματος! Ακόμη πιο απλά: “ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ”.
Συντροφε,
ουσιαστικα κανουμε την εξης αναλυση: Ο Φ.Σ. ειναι ενας διαταξικος συλλογος που μπορει
1. να μονοπωλειται απο αποψεις υπερ των αστικων συμφεροντων 2. να επικρατουν οι αποψεις υπερ των αστικων συμφεροντων 3. να επικρατουν οι αποψεις υπερ των εργατικων συμφεροντων 4. να μονοπωλειται απο αποψεις υπερ των εργατικων συμφεροντων. Στις 2 πρωτες περιπτωσεις ο ΦΣ θα ειναι αντιδραστικος, στις αλλες 2 οχι. Δικος μας στοχος, φυσικα, ειναι η αυτοδιαλυση των ΦΣ σε μια διαφορετικου τυπου δομη, οπως ενα κλαδικο σωματειο εκπαιδευσης(απο κοινου με τους εργαζομενους), κατι ομως που δεν μπορει να δημιουργηθει στο σημερα, αφου δεν υπαρχουν καν οι δυναμεις που θα το προπαγανδισουν ουσιαστικα στους κοινωνικους χωρους. Επομενως, αντι να καθομαστε ως θεατες στην κινηση των μαζων, επιχειρουμε να την επηρεασουμε με το να “σπρωχνουμε” τον ΦΣ προς τις περιπτωσεις 3 και 4. Και θεωρουμε πως αν οι Γ.Σ. μας φερνουν πιο κοντα στην ληψη ταξικων αποφασεων, τοτε οι Φοιτητικες εκλογες μας απομακρυνουν. Επισης, οι Γ.Σ. στον κοινωνικο μας χωρο, μετα και απο την δικη μας συμβολη σε αυτο, ειναι μια αμεση και οριζοντια διαδικασια, οπου ο καθε φοιτητης(υπογραμμιζω πως συμμετεχουν κατα μεγαλη πλειοψηφια φοιτητες εργατικων συμφεροντων) εχει ακριβως τα ιδια δικαιωματα με τους υπολοιπους σε προτασεις και αποφασεις. Και δεν καταλαβαινω γιατι το θεωρεις ψευδαισθηση.
Συνοψιζοντας, δεν λεμε σε καμια περιπτωση πως οι ΦΣ ειναι κατι το ντε φακτο επαναστατικο, παραδειγμα το ΠΑΠΕΙ και το ΠΑΝΤΕΙΟ, αλλα θεωρουμε πως στο σημερα ειναι η καλυτερη(αν οχι η μονη) δομη που μπορει να συλλογικοποιησει μεγαλο κομματι της εργατικης ταξης στις σχολες και να υπερασπιστει τα εργατικα συμφεροντα εκει.