Στις 8 Μάρτη οι γυναίκες απεργούμε, δε γιορτάζουμε.
Η 8η Μάρτη δεν ήταν και δεν είναι μέρα γιορτής. Από το 1857 μέχρι σήμερα, οι γυναίκες παλεύουμε για αυτά τα αυτονόητα. Η φετινή 8η Μάρτη είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα αποτελεί ημέρα απεργίας στη δουλειά και στο σπίτι.
Ως φοιτήτριες και εργαζόμενες δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε έρθει αντιμέτωπες με περιστατικά έμφυλης καταπίεσης. Ακούμε καθημερινά για κακοποίηση γυναικών που σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγει να πρόκειται για βιασμό ή/και γυναικοκτονία. Το Πανεπιστήμιο, ως μικρογραφία της Κοινωνίας, αντικατοπτρίζει όλα τα πατριαρχικά και σεξιστικά στερεότυπα που αποτελούν βασικό πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος. Πρόσφατο παράδειγμα είναι το περιστατικό που συνέβη στο ΠΑΔΑ (πρώην ΤΕΙ Αθήνας) όπου καθηγητής καταγγέλθηκε για σεξιστική παραβιαστική συμπεριφορά απέναντι σε φοιτήτριά του. Από πλευράς μας, απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση του καθηγητή από το διδακτικό προσωπικό, θέλουμε το αυτονόητο: να κινούμαστε ελεύθερα και χωρίς κανένα φόβο μέσα στις σχολές μας, στον εργασιακό μας χώρο, στο σπίτι και στο δρόμο.
Αντιλαμβανόμαστε τις εαυτές μας ως κομμάτι της εργατικής τάξης, στεκόμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή ελαστικής εργασίας και απαιτούμε ίσες χρηματικές απολαβές. Μέσα από την απεργιακή κινητοποίηση της Παρασκευής διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που θα μας προστατεύουν από οποιαδήποτε διάκριση λόγω φύλου. Αναπόσπαστο κομμάτι των διεκδικήσεων αυτών είναι η κατοχύρωση του νομικού πλαισίου που θα προστατεύει τις έγκυες γυναίκες από απόλυση και θα τους εξασφαλίζει παροχή γονικής άδειας.
Η απάντηση απέναντι στον καπιταλισμό, την πατριαρχία και τον σεξισμό είναι υπαρκτή. Την είδαμε να ξεπηδά μέσα από τις κινητοποιήσεις των γυναικών στην Ιρλανδία, που μετά από 40 χρόνια κατάφεραν να κερδίσουν το αυτονόητο, το δικαίωμα στην άμβλωση. Στην Πολωνία και την Ιταλία οι γυναίκες απάντησαν στο σεξιστικό και θρησκευτικό παραλήρημα που επεδίωκε να καταργήσει το κεκτημένο δικαίωμα στην άμβλωση με διάφορα προσχήματα προσανατολιζόμενα στην πυροδότηση του αισθήματος της ενοχής. Η απάντηση έρχεται επίσης μέσα από καμπάνιες απέναντι στην εκλογή του Ζαΐχ Μπολσονάρου αλλά και στην Ελλάδα με άμεσες κινητοποιήσεις που αφορούσαν τις γυναικοκτονίες στον Έβρο και τη Ρόδο. Τα σώματά μας, μας ανήκουν και τα κάνουμε ότι θέλουμε εμείς.
Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε στις σχολές και στα σωματεία μας. Παλεύουμε ενάντια στην έμφυλη καταπίεση στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά, στη σχολή. Απαιτούμε τα πάντα και τίποτα λιγότερο.
Την Παρασκευή 8 Μάρτη συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στις 13.30 και στη φεμινιστική πορεία στις 18.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Ενώνουμε όλες μαζί της φωνές μας για να συγκροτήσουμε ένα μαζικό φεμινιστικό ταξικό κίνημα! Καμία μόνη της!
Γυναίκες Ελευθεριακών Σχημάτων Αθήνας και Αυτόνομου Σχήματος ΗΜΜΥ
Leave a Reply