δράσεις ενάντια στο lock-out του κάτω Πολυτεχνείου και τα σχέδια ανάπλασης του κτιρίου Γκίνη

Μέσα στο διάστημα των τελευταίων εβδομάδων προχωρήσαμε σε μαζικό μοίρασμα κειμένων στην περιοχή των Εξαρχείων στον περαστικό κόσμο και μέσα σε μαγαζιά, σε παρέμβαση στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου και το κτήριο Γκίνη με τρικάκια και πανό και σε μοίρασμα κειμένων στην προσυγκέντρωση της πορείας ενάντια στον πόλεμο κατά των προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17/7. Ακολουθεί το κείμενο:

 

Μέσα σε μια συνθήκη όπου οι σχολές μας συνεχίζουν να είναι είτε κλειστές, είτε άδειες, η σύγκλητος του ΕΜΠ ανακοίνωσε τα σχέδια της για την «αποκατάσταση και επαναλειτουργία» του κτηρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο. Η «πρόταση» της συγκλήτου για την «επαναλειτουργία» του κτηρίου Γκίνη περιλαμβάνει την ίδρυση ενός «κόμβου ερευνών», ενός συνεδριακού κέντρου «τεχνών και επιστημών» και ενός «μουσείου τεχνολογίας». Ο πρύτανης του ΕΜΠ Ανδρέας Μπουντουβής θεώρησε ότι η παρούσα συνθήκη ήταν μια καλή ευκαιρία να περαστεί κάτω από το τραπέζι ένας σχεδιασμός, για τον οποίο στην πραγματικότητα ο δρόμος χαράσσεται εδώ και πολύ καιρό.

Με πρόσχημα τον κορωνοϊό και την προστασία της δημόσιας υγείας, στις 15/3 μπάτσοι εισέβαλλαν στο κτήριο Γκίνη και στοίβαξαν σε κλούβες πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες που είχαν βρει προσωρινά καταφύγιο στον χώρο. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν ξεσπιτωθεί ακόμα μια φορά (όταν οι καταλήψεις στέγης στις οποίες έμεναν εκκενώθηκαν στο προηγούμενο όργιο καταστολής επί «τελεσίγραφου» Χρυσοχοϊδη) οδηγήθηκαν στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη και της Αμυγδαλέζας.

Έκτοτε οι πύλες του Κάτω Πολυτεχνείου παραμένουν κλειδωμένες, ενώ κάθε προσπάθεια για την πραγματοποίηση συνέλευσης στο κτίριο Γκίνη βρίσκει απέναντι της τους μπάτσους, που στήνουν καρτέρι στην οδό Στουρνάρη για να κυνηγήσουν και να προσαγάγουν τον κόσμο που μαζεύεται. Την ίδια αντιμετώπιση είχαν και οι φοιτητές/τριες της Αρχιτεκτονικής που πραγματοποίησαν την Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού τους Συλλόγου στον χώρο της σχολής.

Η κυβέρνηση και η σύγκλητος εκμεταλλευόμενες το μονοπώλιο που κατέχουν στο δημόσιο λόγο, θέλουν να δημιουργήσουν την δικιά τους αφήγηση για το κτήριο Γκίνη, ως ένα χώρο παρατημένο, φθαρμένο και αναξιοποίητο. Στην πραγματικότητα το Γκίνη είναι το πιο αξιοποιημένο, το πιο ικανό να στεγάσει τις ανάγκες μας, το πιο ζωντανό κτήριο μέσα στο παρατημένο και φθαρμένο Κάτω Πολυτεχνείο. Και αυτό γιατί εδώ και δεκαετίες αποτελεί για τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα μια εστία αγώνα και πολιτικής ζύμωσης, έναν χώρο συνεύρεσης, ανταλλαγής απόψεων και συνελεύσεων, ενώ παράλληλα έχει αποτελέσει κατά καιρούς καταφύγιο για τους/τις κατατρεγμένους/ες αυτού του κόσμου.

Το Κάτω Πολυτεχνείο, όπως και οι υπόλοιποι πανεπιστημιακοί χώροι που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, έχει λειτουργήσει πολλές φορές ως τόπος συνάντησης και συσπείρωσης για τους/τις αγωνιζόμενους/ες σε περιόδους κοινωνικού αναβρασμού. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και οι μαζικές μαχητικές απεργίες της περιόδου 2010-2012 είναι λίγα μόνο από τα πολλά παραδείγματα όπου το Κάτω Πολυτεχνείο έχει γίνει σημείο αναφοράς για τους αγώνες ενάντια στην καταστολή, την φτώχεια, το κράτος και το κεφάλαιο.

Η ιστορική μνήμη και παρακαταθήκη αυτών των αγώνων είναι που τρομάζει τους κυρίαρχους, καθώς τους υπενθυμίζει πως δεν είναι άτρωτοι. Την στιγμή που η κρατική διαχείριση της πανδημίας έχει αυξήσει τα ήδη τεράστια ποσοστά ανεργίας και έχει αφήσει τους φτωχούς ακόμα φτωχότερους, καινούρια νομοσχέδια ανοίγουν τον δρόμο για την ανεξέλεγκτη λεηλασία και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, οι μετανάστ(ρι)ες και οι πρόσφυγες αυξάνονται και αντιδρούν στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους, το κράτος και το κεφάλαιο φοβούνται το ξέσπασμα της οργής των καταπιεσμένων. Για αυτό φροντίζουν να προσλάβουν κι άλλους μπάτσους και να τους αγοράσουν καινούρια οχήματα και εξοπλισμό, να κάνουν επίδειξη της δύναμης τους με αναίτια πεσίματα σε κόσμο που αράζει σε πλατείες, να γεμίσουν με όλες τις διαφορετικές ομάδες της ΕΛ.ΑΣ. την βαθιά συνδεδεμένη με τα κινήματα γειτονιά των Εξαρχείων.

Αντίστοιχα, ενώ η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, βαθαίνοντας την εντατικοποίηση, τους ταξικούς φραγμούς, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον έλεγχο, κύριο μέλημα του κράτους είναι να αποφύγει την εμφάνιση δυναμικών και μαχητικών κινημάτων, όπως αυτά ενάντια στον νόμο Γιαννάκου το 2006-2007, το νόμο Διαμαντοπούλου το 2011 και το Νέο Λύκειο το 2014. Αποτέλεσμα και άμεσο επακόλουθο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ήταν η νομική κατάργηση του ασύλου που αποτελεί μια ακόμα κατασταλτική επίθεση, η οποία ήρθε μέσα στο προηγούμενο καλοκαίρι (μια κινηματικά νεκρή περίοδο για τους/τις φοιτητές/τριες).

Η νομική κατάργηση του ασύλου άνοιξε καινούριους δρόμους για την καταστολή όλων των κινηματικών αντιστάσεων που χρησιμοποιούσαν το πανεπιστημιακό άσυλο. Το χτύπημα των φοιτητών/τριών που αντιδρούν στα lock down, η παρουσία ένοπλων μπάτσων (με στολή ή χωρίς), οι εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων μέσα στις σχολές, το σφράγισμα του Κάτω Πολυτεχνείου και τα σχέδια ανάπλασης του κτηρίου Γκίνη είναι όλες προληπτικές κινήσεις που θέλουν να εκφοβίσουν και να αφοπλίσουν τις αντιστάσεις μέσα στα πανεπιστήμια.

Η πραγματικότητα είναι πως το κτήριο Γκίνη ήταν, είναι και θα είναι ένας χώρος οικειοποιημένος από εκείνες και εκείνους που αγωνίζονται, ένας από τους πολλούς χώρους στους οποίους προετοιμάζεται η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Αυτός είναι ο λόγος που η σύγκλητος του ΕΜΠ, εκπληρώνοντας τον συστημικό της ρόλο και όντας σε πλήρη σύμπλευση με την κατασταλτική πολιτική του κράτους, θέλει να το μετατρέψει σε έναν χώρο αποστειρωμένο και νεκρό με τα σχέδια της για την «αποκατάσταση και επαναλειτουργία» του, και να αποκρύψει τους πραγματικούς στόχους της ανάπλασης του με τα επιχειρήματα για την «προσφορά στην κοινωνία» και την «αναβάθμιση του συγκροτήματος Πατησίων». Αυτός είναι όμως και ο λόγος που ο κόσμος του αγώνα δεν θα το επιτρέψει.

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής, Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων, Ελευθεριακό Σχήμα Μεταλλειολόγων, Ελευθεριακή Παρέμβαση ΑΣΟΕΕ. Ελευθεριακό Σχήμα Γεωπονικού