Η κρατική δολοφονία του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα είναι θηλιά που σφίγγει στον λαιμό κάθε πολιτικού κρατούμενου και κρατούμενης

κείμενο σε μορφή pdf

σε μορφή κειμένου:

Οι φυλακές αποτελούν τα κάτεργα της δημοκρατίας με τους κρατούμενους και τις κρατούμενες να ζούν ως σύγχρονοι σκλάβοι/ες στο περιθώριο της κοινωνίας. Στο πλαίσιο της διεύρυνσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και στο πεδίο των «σωφρονιστικών ιδρυμάτων», η κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές (τόποι σύγχρονης εξορίας ειδικά για τους/τις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες) λειτουργεί «παραδειγματικά» για όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας (μέσα και έξω από τα κελιά) σηματοδοτώντας ποιό είναι το τίμημα της αντίστασης και αμφισβήτησης του καθεστώτος.

Οι συνθήκες κράτησης στις φυλακές παντός τύπου είναι άθλιες και μαρτυρούν κάτι που είναι χρόνια γνωστό… πως για το κράτος και την κοινωνία δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Οι κρατούμενοι/ες ζουν στοιβαγμένοι/ες σε κελιά με συνεχή καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, εισβολές στον προσωπικό τους χώρο, κλειδωμένοι/ες για μέρες στα κελιά τους, με συνεχείς-εκδικητικές μεταγωγές και κλεισίματα στην απομόνωση, στερούμενοι/ες το δικαίωμα της προαύλισης και των επισκεπτηρίων, χωρίς θέρμανση, χωρίς άδειες, αφημένοι/ες στο έλεος του Υπουργείου ΠροΠο και στα χέρια των δεσμοφυλάκων. Η τρομοκρατία είναι το πραγματικό καθεστώς που επικρατεί στις φυλακές με συνεχείς εισβολές ΟΠΚΕ, ΜΑΤ, ΟΑΕΕ και επιθέσεις ενάντια σε κρατουμένους/ες και με καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (έχουμε θανάτους ακόμα και λόγω μολύνσεων σε δόντια εν έτη 2021 επειδή αγνοούν τα αιτήματα για μεταφορά σε νοσοκομείο).

Εν μέσω COVID και lockdown το κράτος εκμεταλλεύεται, όπως σε όλους τους τομείς έτσι και με τα σωφρονιστικά καταστήματα, την συνθήκη στο έπακρο για να υλοποιήσει τα σχέδια του. Αγνοώντας πλήρως το αίτημα των κρατουμένων για αποσυμφόρηση των φυλακών και καταστέλλοντας βίαια όλες τις εξεγέρσεις, οι συνθήκες στις φυλακές είναι ακόμα χειρότερες, ενώ τα μόνα «μέτρα» που έχουν ληφθεί για την προστασία από την πανδημία είναι η εντονότερη καταστολή και περικοπές σε ήδη κεκτημένα δικαιώματα των έγκλειστων (απαγόρευση επισκεπτηρίων, απαγόρευση βιβλίων και εντύπων από τον έξω κόσμο με το πρόσχημα του υγειονομικού κινδύνου, επιλεκτικές καραντίνες χωρίς λόγο σε υπόγεια, εκδικητικές μεταγωγές).

Με θεαματική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ για εμβολιασμούς κρατουμένων και μεταναστών η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την συγκυρία των κακών καιρικών συνθηκών , “ξεφορτώθηκε” τα εμβόλια που περίσσεψαν από την αναβολή εμβολιασμών σε μετανάστ(ρι)ες στην Αμυγδαλέζα και στις φυλακές Κορυδαλλού. Παρ’ όλη την προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει ένα ”κοινωνικά προσφιλές” προσωπείο, έρχεται η πραγματικότητα να αποδομήσει αυτή την αφήγηση και να αναδείξει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές και στα κέντρα κράτησης.

Ενώ η γενική γραμματέας «αντεγκληματικής» πολιτικής Σοφία Νικολάου δηλώνει “‘ότι όλα είναι υπό έλεγχο” 3 κρατούμενοι είναι νεκροί από κορωνοϊό μόνο στις φυλακές Διαβατών εν μέσω της 2ης καραντίνας. Τα «σχολεία δεύτερης ευκαιρίας» παραμένουν κλειστά καθώς επίσης δεν παρέχονται τα βασικά σε κρατούμενους που θέλουν να σπουδάσουν (αλλά επιπρόσθετα συχνά μετάγονται σε άλλες φυλακές) καθιστώντας τις σπουδές τους αδύνατες. Είναι γελοίο λοιπόν, να μιλάμε για σωφρονιστικό σύστημα την στιγμή που η πανδημία χρησιμοποιείται απλά σαν αφορμή για την κατάργηση της παροχής εκπαίδευσης στους/ις κρατούμενους/ες.

Η κοινωνία, ως θύμα της προπαγάνδας των καθεστωτικών μέσων αλλά και δέσμια της τυφλής της εμπιστοσύνη στο «κράτος δικαίου» και της θεοποίησης του νόμου και της δικαιοσύνης, συντελεί με την σιωπή και την αδιαφορία της στο έγκλημα που καθημερινά διενεργείται στα «σωφρονιστικά» ιδρύματα.

Στις 8/1/2021 ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας, μέλος της Ε.Ο. 17Ν, ξεκίνησε απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αντιβαίνοντας ακόμα και τους ίδιους της τους νόμους τον κρατάει στις φυλακές Δομοκού αντί να τον μεταγάγει στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου και δικαιούται να βρίσκεται με βάση τον φωτογραφικό για την οργάνωση νόμο. Βάζοντας το σώμα του ανάχωμα ενάντια στην κρατική και κατασταλτική ασυδοσία αντιστέκεται στο καθεστώς εξαίρεσης και διεκδικεί την –νόμιμη κιόλας- μεταγωγή του.

Η κυβέρνηση ακόμα και σε ένα ολόκληρο κίνημα που έχει δημιουργηθεί απέναντι στην εγκληματική στάση που αυτή κρατά τόσο από αγωνιζόμενο κόσμο όσο και από διεθνείς οργανώσεις (πχ. Διεθνής Αμνηστία) στέκεται αδιάλλακτη ενώ ο Δ.Κ. βρίσκεται ήδη στην 47η μέρα απεργίας πείνας και νοσηλεύεται σε ΜΕΘ. Η στάση αυτή εξώθησε τον απεργό πείνας σε κλιμάκωση του αγώνα ξεκινώντας και απεργία δίψας με αφαίρεση του ορού, μένοντας έτσι με λιγοστές ώρες ζωής.

Ο ρεβανσισμός που εκφράζεται στο πρόσωπό του αποτελεί κομμάτι της συνολικής κοινωνικής και ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι/ες οι αγωνιστ(ρι)ες αλλά και όλοι/ες οι κρατούμενοι/ες. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας πολύ πιθανόν να αποτελέσει τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ελλάδα αλλά και Ευρώπη τον 21ο αιώνα (μετά τους 10 Ιρλανδούς νεκρούς απεργούς πείνας επί Θάτσερ).

Η απεργία πείνας αποτελεί μοναδικό όπλο (εκτός από τις εξεγέρσεις μέσα στις φυλακές και τις στάσεις εργασίας) των κρατουμένων απέναντι στην διαρκή εξαθλίωση, καταστολή και υποτίμηση των ζωών τους. Για να διεκδικήσουν τα αιτήματα τους για απλά πιο ανθρώπινες συνθήκες κράτησης αλλά και ενάντια σε κάθε καθεστώς εξαίρεσης που τους επιβάλλεται, λόγω της πρότερης πολιτικής τους δράσης ή την συμμετοχή τους στις εξεγέρσεις εντός των τειχών, κορυφώνουν τον αγώνα τους βάζοντας ως μοχλό πίεσης απέναντι στην εξουσία τον κίνδυνο του σώματος και την ίδιας τους της ύπαρξης.

Η αλληλεγγύη σε πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες –και ειδικά των απεργών πείνας- σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι επιλεκτική με βάση την πολιτική συμφωνία γιατί είναι άμεσα συνυφασμένη με το πάγιο αίτημα όλων ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και όσα αυτή πρεσβεύει, αλλά και γιατί η αλληλεγγύη σε αγωνιστ(ρι)ές που το κράτος και το κεφάλαιο εκδικείται δεν μπορεί να είναι επιλεκτική!