ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ
Τους τελευταίους δύο μήνες, βλέπουμε μια ακόμα ‘’διαπραγμάτευση’’ μεταξύ ελληνικού κράτους και ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα νομοσχέδιο με ξεκάθαρα αντεργατικό περιεχόμενο που περιλαμβάνει ομαδικές απολύσεις, απαγορεύσεις απεργιών, ελαστική εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και 13ου-14ου μισθού, κλπ. Άμεσος στόχος της είναι από την μία η περεταίρω υποτίμηση και ελαστικοποίηση της εργασίας μας και από την άλλη η εξατομίκευση μας και η μείωση των συλλογικών μας δυνατοτήτων για αγώνα. Περιλαμβάνει και την παγίωση του υποκατώτατου μισθού (με 85% του βασικού μισθού στον πρώτο χρόνο εργασίας και 95% στο δεύτερο), αυτή τη φορά με γενίκευση του, όχι μόνο στους κάτω των 25 άλλα σε όλους τους νεοπροσλαμβανόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Συνεπώς, αυτό δεν αφορά μόνο τους ”καινούργιους”, αλλά και τους ”παλιούς” που, όντας ανασφάλιστοι, ήταν θεσμικά αόρατοι. Αληθινή ή όχι, η διαπραγμάτευση ξέρουμε πολύ καλά ότι θα καταλήξει, για ακόμα μία φορά, να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των αφεντικών μας! Άλλωστε οι κατακτήσεις και νίκες που πετύχαιναν οι εργαζόμενοι/ες έρχονταν πάντα από τους μαχητικούς αγώνες των ίδιων και όχι από την καλή θέληση του κεφαλαίου και τη διαπραγμάτευση μαζί του.
Όσο για εμάς που σαν (και) φοιτητές/τριες αναγκαζόμαστε, περιστασιακά ή μόνιμα, να δουλεύουμε με άθλιες συνθήκες και μισθούς σε διάφορες δουλειές για να τα βγάζουμε πέρα, δεχόμαστε διπλή επίθεση: Απο την μία μέσα στις σχολές με την κατάργηση των φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, κλπ), την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, αλλά και την απευθείας υποτίμηση της εργασίας που παρέχουμε στις πρακτικές ασκήσεις μέσω της μείωσης των μισθών σε αυτές. Από την άλλη στους χώρους δουλειάς όπου, μαζί με τον υποκατώτατο μισθό, μας επιβάλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα όπως ακριβώς τον αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες. Είμαστε εμείς που δουλεύουμε στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων με τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, στα εμπορικά μαγαζιά με τις ατελείωτες ώρες ορθοστασίας και τη δουλειά τις Κυριακές, στα εστιατόρια στα καφέ και στις τουριστικές υπηρεσίες όπου πρέπει να δεχόμαστε ανασφάλιστοι/ες τα καπρίτσια του κάθε αφεντικού και του κάθε πελάτη/τουρίστα. Είμαστε αυτοί που, με την εργασία μας, μέσα στην κρίση αυξήσαμε κατά 30% την κερδοφορία των επιχειρηματιών στον κλάδο των εστιατορίων/καφέ, αυτές που δουλέψαμε για να πανηγυρίζουν τα αφεντικά του τουρισμού για τα 25 εκατομμύρια (2,5 φορές παραπάνω σε σχέση με το 2004 των ολυμπιακών αγώνων…) τουριστών φέτος. Είμαστε τελικά εμείς που αν, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους κάνουμε τις αρνήσεις και τους αγώνες μας συλλογικά θα μπλοκάρουμε κάθε μικρό και μεγάλο σχέδιο κράτους και κεφαλαίου.
Η παρούσα συγκυρία μας καθιστά σαφές ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να εστιάζουμε σε ζητήματα που μπορούν από τα κάτω να συσπειρώσουν τον κόσμο της εργασίας και όχι να μένουμε μόνο σε κλαδικές διεκδικήσεις(χωρίς να παραβλέπουμε την αναγκαιότητα και αυτών). Έτσι πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία της γενικής απεργίας,να κατέβουμε στο δρόμο με στόχευση τόσο ενάντια στο νέο νομοσχέδιο έκτρωμα,αλλά προσπαθώντας παράλληλα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για περεταίρω ταξική οργάνωση στους χώρους δουλειάς και στις σχολές. Πρέπει να δούμε δηλαδή την απεργία σαν μια αφετηρία για πιο οργανωμένους και μαχητικούς αγώνες και όχι σαν την κορύφωση μιας ελεγχόμενης αντίδρασης της εργατικής τάξης. Στην προσπάθειά μας αυτή ένας άξονας υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων στις σχολές μπορεί να είναι η προπαγάνδιση και η διαμόρφωση δράσεων ενάντια στην ύπαρξη του υποκατώτατου μισθού,ενάντια δηλαδή σε άλλη μια(διακλαδική μάλιστα) διαίρεση(όπως και οι κλάσεις μηχανικών) των εργαζομένων.
Η κεντρική διοίκηση του πολυτεχνείου όσο και οι διοικήσεις των σχολών εδώ και καιρό μεταθέτουν εκατέρωθεν την ευθύνη για την αποδοχή των φοιτητών οι οποίοι έχουν καταθέσει ένσταση στο υπουργείο παιδείας για την μεταγραφή τους. Δεν γίνεται να μένουμε άπραγοι,ενώ ένα κομμάτι φοιτητών στερείται τη δυνατότητα να σπουδάσει και να συναινούμε έτσι στην συνολικότερη εξαθλίωση και φτωχοποίηση των εργαζόμενων στρωμάτων,να συναινούμε δηλαδή στην μετατροπή του κόσμου της εργασίας σε κάτι πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο με βάση τις εκάστοτε ανάγκες των εργοδοτών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πιθανός αποκλεισμός από το ΕΜΠ όσων ενστάσεων για μετεγγραφή εγγριθούν από το υπουργείο(με πρόσχημα την ανεπαρκή χρηματοδότηση),προέρχεται από ένα ίδρυμα το οποίο,με βάση την μορφή που έχει λάβει η τριτοβάθμια εκπαίδευση,ειδικά τα τελευταία χρόνια(έπειτα από τον νόμο Διαμαντοπούλου,με την εισαγωγή συμβουλίων Ιδρύματος κλπ.),διοικείται στο σύνολό του(και στο οικονομικό κομμάτι) αυταρχικά και με κατεύθυνση την άμεση ή έμμεση ικανοποίηση επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων. Τέτοια παραδείγματα είναι η εκπόνηση ερευνητικών δραστηριοτήτων με άμεση στόχευση την φύλαξη των συνόρων(JASON,POSEIDON)και η πρόσφατη έναρξη ερευνητικών προγραμμάτων σε άμεση συνεργασία με το πολεμικό ναυτικό,ένα σώμα που συμβάλει μαζί με το ΝΑΤΟ στη “φύλαξη” του αιγαίου και έχει οδηγήσει στο θάνατο χιλιάδες μετανάστες. Βλέπουμε λοιπόν ότι στις οικονομικές δραστηριότητες του πολυτεχνείου το τοπίο περιλαμβάνει παχυλές αμοιβές μεγαλοκαθηγητάδων,άμισθη εργασία φοιτητών,χωρίς καν να τηρείται το πρόσχημα της οικονομικής συντήρησης του ιδρύματος από τα ερευνητικά προγράμματα αυτά. Το ΕΜΠ διαμορφώνοντας τις δραστηριότητές του ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων συνολικά(αλλά και αυτών που παράγει το ίδιο το ίδρυμα)δεν μπορεί να μας πείσει ότι απλά αδυνατεί να συντηρήσει περισσότερους φοιτητές,αλλά αυτό αποτελεί ένα δείγμα των επιλογών που κάνει η διοίκησή του.
Παράλληλα,με τους αγώνες μας πρέπει να στοχοποιούμε και το ελληνικό κράτος,που όπως όλα τα κράτη,ανταποκρίνεται πιστά στην αποστολή του να επιβάλλει σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης,καταστέλλοντας επανειλημμένα κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας,με αποκορύφωμα τις κρατικές δολοφονίες που έχει διαπράξει(Γρηγορόπουλος,Καλτεζάς,Κουμής,Κανελλοπούλου κ.α.) και συνεχίζει να διαπράττει, σκοτώνοντας μετανάστες στο αιγαίο(όπως και στη Μόρια πρόσφατα, όπου βρήκε τον θάνατο μια μητέρα κι ένα ανήλικο παιδί) ή δολοφονώντας εργάτες μέσα από τις απάνθρωπες εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνει(4 νεκροί εργάτες στα ΕΛΠΕ τον Μάιο του 2015, νεκρός εργάτης αυτή τη βδομάδα σε ορυχεία στη Νάξο).
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΡΑΣΕΩΝ:
-Σε περίπτωση μη αποδοχής από το ΕΜΠ φοιτητών που δικαιούνται μετεγγραφή, πενθήμερη κατάληψη των εργαστηρίων της σχολής στα οποία διεξάγονται ερευνητικές δραστηριότητες.
-Συμμετοχή στην πορεία της 6/12 ενάντια στην κρατική καταστολή,με συγκέντρωση στις 12:00 στα προπύλαια.
-Συμμετοχή στην ανεξάρτητη ταξική πορεία στις 8/12,με συγκέντρωση στις 11:00 στο Μουσείο και κατειλημμένη σχολή την ίδια μέρα.
-Κινητοποίηση στο εστιατόριο της Γευσίνους,ενάντια στην υποβάθμιση της λέσχης σίτισης για χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων της εταιρίας.
-Δημιουργία πρωτοβουλίας ενάντια στην επίθεση στα εργατικά συμφέροντα,με αιχμή το ζήτημα του υποκατώτατου μισθού.
-Συντονισμός αποφάσεων με άλλους φοιτητικούς συλλόγους.
-Συντονιστικό μετά τη γενική συνέλευση για τη λεπτομερή διαμόρφωση των δράσεων.
Leave a Reply