ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΥΠΟΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘO
ΤΟ 2010, ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, το κράτος θεσμοθέτησε για πρώτη φορά τον‘’υποκατώτατο μισθό’’ για όσους/ες εργάζονται και είναι κάτω των 25 ετών. Το 2012, η τεχνοκρατική πλέονσυγκυβέρνηση έκοψε οριζόντια με νόμο τον βασικό μισθό κατά 22% (στα 586€ μικτά) και κατά 32% στουςεργαζόμενους/ες κάτω των 25 (δηλαδή στα 510€ μικτά και 410€ καθαρά). Και αυτή η κατάσταση θα πάγωνεσύμφωνα με το νόμο, μέχρις ότου η επίσημη ανεργία πέσει κάτω από το 10%… Από τότε είδαμε τουςεργοδότες μας να εφαρμόζουν με χαρά τους καινούργιους νόμους, συμπιέζοντας τους μισθούς στο κατώτεροεπίπεδο του βασικού μισθού, απολύοντας παλιούς εργαζόμενους και προσλαμβάνοντας καινούργιουςφθηνότερους. Παράλληλα μείωνεται ο έμμεσος μισθός (ιατροφαρκευτική περίθαλψη, ασφάλιση, μεταφορές,κλπ).
ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 2 ΜΗΝΕΣ,βλέπουμε να προετοιμάζεται μια ακόμα επίθεση του κεφαλαίουεναντίoν μας, αυτή τη φορά με τη μορφή ενός νομοσχεδίου εργασιακής μεταρρύθμισης. Ένα νομοσχέδιο μεξεκάθαρα αντεργατικό περιεχόμενο που περιλαμβάνει ομαδικές απολύσεις, απαγορεύσεις απεργιών, ελαστικήεργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και 13ου-14ου μισθού, κλπ. Άμεσος στόχος της είναι από τηνμία η περεταίρω υποτίμηση και ελαστικοποίηση της εργασίας μας και από την άλλη η εξατομίκευση μας και ημείωση των συλλογικών μας δυνατοτήτων για αγώνα. Περιλαμβάνει και την παγίωση του υποκατώτατουμισθού (με 85% του βασικού μισθού στον πρώτο χρόνο εργασίας και 95% στο δεύτερο), αυτή τη φορά μεγενίκευση του, όχι μόνο στους κάτω των 25 άλλα σε όλους τους νεοπροσλαμβανόμενους, ανεξαρτήτωςηλικίας. Συνεπώς, αυτό δεν αφορά μόνο τους ”καινούργιους”, αλλά και τους ”παλιούς” που, όνταςανασφάλιστοι, ήταν θεσμικά αόρατοι. Αυτό το μέτρο μάλιστα αποτελεί αποκλειστική έμπνευση του ελληνικούμας κράτους και όχι των διεθνών εταίρών του!
ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΣΑΝ (ΚΑΙ) ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ που αναγκαζόμαστε, περιστασιακά ή μόνιμα, ναδουλεύουμε με άθλιες συνθήκες και μισθούς σε διάφορες δουλειές για να τα βγάζουμε πέρα, δεχόμαστε διπλήεπίθεση: Απο την μία μέσα στις σχολές με την κατάργηση των φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση,μεταφορές, κλπ), την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, αλλά και την απευθείας υποτίμηση της εργασίαςπου παρέχουμε στις πρακτικές ασκήσεις μέσω της μείωσης των μισθών σε αυτές. Από την άλλη στους χώρουςδουλειάς όπου, μαζί με τον υποκατώτατο μισθό, μας επιβάλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα όπως ακριβώς τοναντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες. Είμαστε εμείς που δουλεύουμε στακάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων με τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, στα εμπορικά μαγαζιά με τιςατελείωτες ώρες ορθοστασίας και τη δουλειά τις Κυριακές, στα εστιατόρια στα καφέ και στις τουριστικέςυπηρεσίες όπου πρέπει να δεχόμαστε ανασφάλιστοι/ες τα καπρίτσια του κάθε αφεντικού και του κάθεπελάτη/τουρίστα. Είμαστε αυτοί που, με την εργασία μας, μέσα στην κρίση αυξήσαμε κατά 30% τηνκερδοφορία των επιχειρηματιών στον κλάδο των εστιατορίων/καφέ, αυτές που δουλέψαμε για ναπανηγυρίζουν τα αφεντικά του τουρισμού για τα 25 εκατομμύρια (2,5 φορές παραπάνω σε σχέση με το 2004των ολυμπιακών αγώνων…) τουριστών φέτος. Είμαστε τελικά εμείς που αν, μαζί με τους υπόλοιπουςεργαζόμενους κάνουμε τις αρνήσεις και τους αγώνες μας συλλογικά θα μπλοκάρουμε κάθε μικρό και μεγάλοσχέδιο κράτους και κεφαλαίου.
ΔΕΝ ΨΑΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ότι ο υποκατώτατος μισθός είναι για να μειωθεί η ανεργία στουςνέους! Ξέρουμε ότι ο υποκατώτατος μισθός είναι μια επίθεση όχι μόνο στους νέους εργαζόμενους, αλλά στοσύνολο της εργατικής τάξης. Αυτό που κάνανε οι εργοδότες είναι να ανακυκλώσουν την ανεργία, απολύονταςπαλαιότερους και παίρνοντας νεότερους και φθηνότερους εργαζόμενους. Έτσι κι αλλιώς, δεν θέλουμε σε λίγαχρόνια να μας απολύσουν και εμάς με τη σειρά μας για να προσλάβουν φθηνότερο εργατικό δυναμικό.ΔΕΝ ΨΑΡΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΛΑΨΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ Ή ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ότι ‘’δεν μπορούννα δώσουν παραπάνω μισθό’’! Ποτέ οι εργοδότες δεν παραδέχονταν ότι βγάζουν πολλά, αν το κάνανε θασκάβανε τον λάκκο τους. Ποτέ, ακόμα και σε εποχές οικονομικής ανάπτυξης, δεν ενδιαφέρθηκαν για τιςανάγκες μας, ποτέ δεν θέλησαν να μοιράσουν τα κέρδη τους. Εμείς, απο την μεριά μας σαν εργαζόμενοι/ες δενμας νοιάζει το αν αυξάνονται ή μειώνονται τα κέρδη τους ή ακόμα κι αν έχουν ζημιές, δε θα βάλουμε πλάτηγια την ”εθνική ανάπτυξη”. Θα ασχοληθούμε με την ικανοποίηση των αναγκών που οι υποκατώτατοι (και όχιμόνο αυτοί) μισθοί μας στερούν. Την ανάγκη να μην επιβιώνουμε απλά, αλλά να ζούμε αξιοπρεπώς.
ΑΡΚΕΤΑ ΑΝΕΧΘΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ! Ήρθε η ώρα να βάλουμε μπροστά τα δικάμας συμφέροντα και τις δικές μας ανάγκες, έξω και ενάντια από εργοδοτικά σωματεία και γραφειοκρατικέςηγεσίες (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) να συζητήσουμε και να δράσουμε σε κάθε σχολή, εργασιακό χώρο και γειτονιά για νααναδείξουμε το ζήτημα του (υπο)κατώτατου μισθού. Με στόχο την ανατίμηση της εργασίας μας, να βγούμεσυλλογικά στους δρόμους στοχοποιώντας τους ταξικούς μας εχθρούς, κάνοντας ηχηρές τις φωνές και τις επιθυμίες μας.
Αμεση Καταργηση Καθε Εργασιακου Διαχωρισμου Λογω Ηλικιας/Φυλου/Εθνικοτητας
Δεν Θελουμε Χαρτζιλικι Αλλα Μισθους Στο Υψοσ Των Αναγκων Μας
Να Παρουμε Πισω Ολο Τον Πλουτο Και Χρονο Που Μασ Κλεβει Το Κεφαλαιο
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου
Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων
Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων
Σύντροφοι/ισσες
Leave a Reply