Πρόταση Πλαισίου 7/11+Αποτελέσματα ΓΣ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 δεν ήταν απλά μια συγκυρία, ένα τυχαίο δηλαδή γεγονός που χτίστηκε μέσα σε λίγες ώρες και μια κατάληψη. Ήταν το αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού-συνδικαλιστικού αγώνα όλων των χρόνων της δικτατορίας. Αν και εκφράστηκε τελικά στους πανεπιστημιακούς χώρους, -στους οποίους η στρατιωτική δικτατορία στάθηκε αδύνατον να «νομιμοποιηθεί» ιδεολογικά, πολύ περισσότερο από αλλού- είναι λάθος να θεωρήσουμε πως αποτελεί ένα κίνημα των φοιτητών και μόνο. Είναι επίσης λάθος να θεωρήσουμε πως αποτελεί ένα παλλαικό κίνημα, όπου συμμετείχαν δηλαδή άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εκείνη την εποχή άλλωστε η κυρίαρχη γραμμή των αστών πολιτικών μιλούσε για συνδιαλλαγή με τη χούντα. Το κίνημα αυτό βασίστηκε στις κοινές ανάγκες φοιτητών και εργατών και είναι ένα από τα πιο εκλεκτά παραδείγματα άμεσης δράσης από τα κάτω στην κατεύθυνση της προώθησης εργατικών συμφερόντων,που έχουν ξεδιπλωθεί στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.

45 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, παρατηρούμε μια συνεχή επίθεση σε δικαιώματα που έχουν κατοχυρωθεί με αγώνες, όπως η ύπαρξη του ασύλου και η δυνατότητα οι φοιτητές/τριες να συνδικαλίζονται ελεύθερα και να επιλέγουν οι ίδιοι/ες τις δομές τους. Συγκεκριμένα, μέσα στον προηγούμενο μήνα οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ προχώρησαν σε λοκ-άουτ στη Φιλοσοφική και στην ΑΣΟΕΕ με διάφορες προφάσεις όπως είτε η χρήση χώρου της σχολής ως πολιτικό στέκι, είτε η ύπαρξη τοξικοεξαρτημένων αντίστοιχα. Στην Πληροφορική, ο πρόεδρος του τμήματος προσπάθησε να ακυρώσει την απόφαση του Φοιτητικού Συλλόγου για κατάληψη και κάλεσε φοιτητές και καθηγητές να πάνε για μάθημα, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα αντιδραστικό μπλοκ. Εν τέλει στην επόμενη συνέλευση ξαναψηφίστηκε κατάληψη με ακόμα πιο μαζικούς όρους. Τα προσχήματα που εφευρίσκουν πρυτάνεις, κοσμήτορες και πρόεδροι, έχουν σκοπό να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα, να επιτεθούν στις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και να καταστείλουν τη συνδικαλιστική δράση μέσα στις σχολές.

Μέσα στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που τον τελευταίο χρόνο εκφράζεται με την προσπάθεια εφαρμογής του νόμου Γαβρόγλου, βιώνουμε συνεχείς αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία των σχολών μας. Στο όνομα μιας υποτιθέμενης διαδικασίας «πανεπιστημιοποίησης» και «εξυγίανσης» ιδρυμάτων ανά την Ελλάδα, προβλέπεται μια σειρά από καταργήσεις, συγχωνεύσεις και μετονομασίες σχολών.

Χαρακτηριστικά, η ίδρυση του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής σημαίνει την κατάργηση τμημάτων και τη συγχώνευση άλλων με εντελώς διαφορετικά αντικείμενα, τη μη ανανέωση συμβάσεων στα 2/3 των εκτάκτων καθηγητών, ενώ παράλληλα αυξάνεται κατακόρυφα ο αριθμός των εισακτέων -δίχως να αναβαθμίζονται με τον οποιονδήποτε τρόπο οι αντίστοιχες υποδομές-, χωρίς να γίνεται κάποια συζήτηση ως προς τις παροχές (πχ. εστίες). Ακόμα, δημιουργούνται 4ετείς σχολές, που βγάζουν μεν μηχανικούς, που έχουν όμως ελάχιστα επαγγελματικά δικαιώματα και δεν έχουν και τις τεχνικές γνώσεις που είχε ένας απόφοιτος ΤΕΙ, αφού έχουν καταργηθεί τα περισσότερα εργαστήρια. Η κατάσταση αυτή διασπά τον κλάδο, αφού δημιουργεί μηχανικούς 2 ταχυτήτων ανοίγοντας τον δρόμο για την άνιση μεταχείριση των αποφοίτων των 4ετών σχολών και την μελλοντική υποβάθμιση τους στον εργασιακό τους χώρο. Επιπλέον, στα πλαίσια του νόμου Γαβρόγλου επιχειρείται η αυτονόμηση των ΕΛΚΕ, οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την εύρεση πόρων, ακόμα και από ιδιώτες, προωθώντας ένα γενικότερο πλαίσιο ελέγχου και κατεύθυνσης της έρευνας.

Δεν είναι όμως μόνο ο ακαδημαϊκός χώρος. Η επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη είναι διαρκής και συνολική. Παρά την φαινομενική έξοδο από τα μνημόνια που διαφημίζει η κυβέρνηση, εξακολουθούν να υφίστανται άθλιες συνθήκες εργασίας και η εργοδοτική αυθαιρεσία δίνει και παίρνει. Σα να μην έφτανε αυτό βλέπουμε το εργατικό κίνημα ανήμπορο να αντισταθεί και να διεκδικήσει, αφού οι συνδικαλιστικές του δομές είτε είναι ανήμπορες να παράξουν πολιτική για τον εαυτό τους (ΠΑΜΕ) και κάνουν την μια κωλοτούμπα μετά την άλλη, ανάλογα με το τι βολεύει τον κομματικό σχεδιασμό είτε έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη (ΓΣΕΕ) και συντάσσονται με εργοδοτικές ενώσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, αφού έχει προηγηθεί η επιτυχημένη απεργία της 1ης Νοέμβρη που οργανώθηκε από τα κάτω από πρωτοβάθμια σωματεία, έχει καλεστεί νέα απεργία στις 14 του μήνα με αιτήματα όπως οι αυξήσεις μισθών, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και οι μονιμοποιήσεις εργαζομένων που δουλεύουν σε καθεστώς πλήρους επισφάλειας. Η ΓΣΕΕ ως γνήσιος εκφραστής της εργοδοσίας δεν στηρίζει την απεργία στις 14/11 και καλεί μια τυπική απεργία στις 28/11, με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του προϋπολογισμού του κράτους.
Αντιλαμβανόμενοι/ες τους εαυτούς μας ως νυν ή μελλοντικούς/ες εργαζόμενους/ες, δεν μπορούμε παρά να στηρίξουμε τις απεργίες εργαζομένων που διεκδικούν βέλτιωση των όρων διαβίωσής τους, όπως αυτή στις 14, αλλά και να συγκρουστούμε με τον γραφειοκρατικό-φιλοεργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ στις 28. Δεν θα υιοθετήσουμε λογικές απεργοσπασίας, αντίθετα καλούμε σε ανεξάρτητη ταξική διαδήλωση με λόγο ενάντια στην γραφειοκρατία και υπέρ της προάσπισης των πραγματικών μας αναγκών, όπως υψηλότεροι μισθοί και λιγότερες ώρες εργασίας.

Μακριά από λογικές ανάθεσης, διαμεσολάβησης και γραφειοκρατίας, καλούμαστε σήμερα να διαμορφώσουμε ένα κίνημα, που όχι μόνο θα υπερασπιστεί τα εργατικά κεκτημένα του παρελθόντος, αλλά θα δημιουργήσει νέες επαναστατικές προοπτικές για το εργατικό/φοιτητικό κίνημα. Που θα αγωνιστεί για την βελτίωση των καθημερινών αναγκών, ενώ παράλληλα θα δημιουργεί νέες συνδικαλιστικές και πολιτικές δομές και θα προετοιμάζει την αντεπίθεση, από τη σκοπιά των συμφερόντων του κόσμου της Εργασίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ένα κίνημα δηλαδή, όπως αυτό του ’73, με τη διαφορά πως αυτή την φορά πρέπει να είναι οργανωμένο.

Αποφασίζουμε:

• Συμμετοχή στην πορεία για την προάσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου την Πέμπτη 8/11, με προσυγκέντρωση στις 6 στην Νομική.

• Στήριξη στην κινητοποίηση καθηγητών δευτεροβάθμιας και μαθητών την Παρασκευή 9/11 στις 12 στο Υπουργείο Παιδείας.

• Συμμετοχή στις απεργιακές διαδηλώσεις την Τετάρτη 14/11 και την Τετάρτη 28/11, με λόγο εναντίωσης στον γραφειοκρατικό-φιλοεργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και προώθησης των αντικειμενικών μας συμφερόντων. Προσυγκέντρωση στο Μουσείο στις 11 και κλειστή σχολή αυτές τις μέρες.

• Συμμετοχή στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου. Κατάληψη της σχολής στις 15,16 και 17/11 και μεταφορά της κατάληψης στον ιστορικό χώρο του κάτω Πολυτεχνείου. Συμμετοχή στην διαδήλωση στις 17/11.

• Συντονιστικό μετά την λήξη της συνέλευσης για να οριστούν τα οργανωτικά, σχετικά με όσα αποφασίστηκαν.

• Επιδιώκουμε συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους και εργατικά σωματεία.