Η ελεύθερη σίτιση, δηλαδή το να τρώμε χωρίς να πληρώνουμε, χωρίς να δείχνουμε κάρτα σίτισης και πάσο δεν είναι κατι δεδομένο σε όλες τις σχολές, ούτε κάτι ουρανοκατέβατο, είναι το αποτέλεσμα των διεκδικήσεων μας μέσα από αγώνες.
Γιατι να μην βγαζουμε καρτα σίτισης και να μην δείχνουμε πάσο?
Την εργολαβία για την σίτιση του ΕΜΠ έχει αναλάβει η εταιρεία “Γευσήνους”. Με βάση την σύμβαση, η εταιρεία πληρώνεται μερίδιο ανάλογα με το πόσες κάρτες σίτισης εκδίδονται. Επίσης η εταιρεία για κάποιο διάστημα, ειδικά στην περίοδο της καραντίνας, ρυθμιζε τις ποσότητες των γευμάτων με βάση τις κάρτες σίτισης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει φαγητό μετά από κάποια ώρα. Η έκδοση κάρτας σίτισης έχει πολύ αυστηρά κριτήρια με βάση το οικογενειακό εισόδημα, ενώ υπάρχουν πολλές από μας που δουλεύουμε οι ίδιες για να συντηρηθούμε, δυστυχώς αδήλωτα συνήθως, συνεπώς ενώ δεν έχει καμία πρακτική σημασία το οικογενειακό μας εισόδημα δεν δικαιούμαστε δωρεάν σίτιση.
Δείχνοντας πάσο βοηθάμε την εταιρεία (προφανώς για να βγάλει μεγαλύτερο κέρδος) να εξαιρεί τους/τις φοιτητ(ρι)ες που έχουν ξεπεράσει το ν+2 έτος φοίτησής, αλλά και όποιο άλλο άτομο μπορούσε να φάει τόσο καιρό. Βοηθάμε δηλαδή να στερήσει ένα πιάτο φαί από κάποιον απλά και μόνο επειδή δεν εχει τον τίτλο του φοιτητή με όλα τα παρελκόμενα προνόμια.
Η λέσχη στα πανεπιστήμια εκτός από τον κόσμο των σχολών, αποτελεί μια αναγκαία λύση για μετανάστριες, άστεγα άτομα και γενικότερα κόσμο που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην ασφυκτική ακρίβεια σε όλους τους τομείς, με τα νοίκια, τα καύσιμα, το ρεύμα και τα είδη πρώτης ανάγκης στα ύψη, ενώ η ανεργία αποτελεί καθημερινότητα και οι μισθοί παραμένουν σταθερά χαμηλοί. Η επιβίωση μας στην σύγχρονη πραγματικότητα δεν πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια. Καλά και έχει τόση σημασία τωρα αν θα βγάλει ένα άτομο κάρτα σίτισης? ΝΑΙ έχει γιατί αν όλοι/ες σκεφτούν έτσι θα εδραιωθεί αυτό το καθεστώς σε νόρμα και όσοι/ες δεν χωράνε θα εξαιρούνται από την ίδια την Γευσήνους. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να ενισχύεται μια εταιρεία κολοσσός ή να μπορούν όσοι επιθυμούν/χρειάζονται να φάνε δωρεάν?
Γιατί τζάμπα φαγητό;
Για όλες εμάς, φοιτητριες, εργαζόμενες, άνεργα, που δαπανάμε μεγάλο μέρος της ημέρας και της ενέργειάς μας, δραστηριοποιούμενες στο Πολυτεχνείο, η δωρεάν κάλυψη των βασικών μας αναγκών (και γενικότερα του κόστους φοίτησης) είναι μια αυτονόητη απαίτηση και όχι κάποιου είδους πολυτέλεια. Για τις βασικές μας ανάγκες “δεν ζητάμε πολλά, τα θέλουμε όλα”. Θέλουμε να μην διαπραγματευόμαστε για το αν “αξίζουμε” -ή όχι- ένα πιάτο φαγητό, μια στέγη και ελεύθερες μεταφορές κ.ο.κ.
Πάνω και Κάτω λέσχη:
Εκτός από το γνωστό σε όλα μας εστιατόριο, υπάρχει και ένα ακόμα στον πάνω όροφο που διαχειρίζεται η ίδια εταιρεία, στο οποίο πληρώνεις και μαγικά το πλαστικοσάπιο λάχανο χωρίς λάδι μετατρέπεται σε κουσκους και άλλες γκουρμεδιές, χωρίς να περιμένεις κιόλας σε ατέλειωτες ουρές.
Μα καλά και τι πειράζει που η πανω λέσχη έχει καλή ποιότητα/ποσότητα?
Δεν πειράζει, πειράζει που η κάτω δεν έχει αντίστοιχη. Πώς θα πειστεί όμως κάποιος να φάει στην πάνω? Ειναι πολύ απλό εαν η ποιότητα φαγητού στην κάτω πάει στα τάρταρα. Η πάνω λέσχη στηρίζει την ύπαρξη της στη διαφορά της με την κάτω λέσχη σε ποσότητα και ποιότητα, αλλιώς δεν θα επέλεγε κανείς/καμία να πληρώνει για μια υπηρεσία που ήδη προσφέρεται δωρεάν αν ήταν ποιοτικά ανάλογες.
Ποια είναι η Γευσήνους και πώς συμπεριφέρεται στους/ις εργαζόμενους/ες της ?
Πρόκειται για μια εταιρεία-κολοσσό με ετήσιο τζίρο εκατομμυρίων και τεράστιο πελατολόγιο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων hot-spots και στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ. Είναι μια εργολαβική εταιρεία που λειτουργεί τη λέσχη με όρους μεγιστοποίησης κέρδους και επιφυλάσσει άθλιες συνθήκες εργασίας για τους/τις εργαζομένους/ες, με την ανοχή βέβαια των έμμεσων εργοδοτών (ΙΝΕΔΙΒΙΜ και πανεπιστημίων). Έχει ελάχιστους/ες εργαζομένους/ες σε σχέση με τα πόστα που απαιτούνται (γιαυτό και οι ουρές) υπό εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, παρέχοντας υπηρεσίες της χαμηλότερης δυνατής ποιότητας, εισπράττοντας παράλληλα λεφτά από τις κάρτες σίτισης αλλά και από όσα άτομα πληρώνουν στο ταμείο. Στο παρελθόν η Γευσήνους είχε απολύσει και μεταθέσει αρκετούς εργαζόμενους από την λέσχη του ΕΜΠ εκδικητικά επειδή είχαν διαμαρτυρηθεί για όλα αυτά.
Φέτος που δημιουργήθηκε Σωματείο Εργαζομένων στην Γευσήνους, σύμφωνα με την ανακοίνωση τους μόλις ανακοινώθηκε η ίδρυση του σωματείου αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο πίσω απ’ το προσωπείο του «καλού, ανθρώπινου και κοινωνικά ευαίσθητου» εργοδότη που «δίνει δουλειά» σε εκατοντάδες εργαζόμενους. Εργαζόμενοι/ες κλήθηκαν στα γραφεία της εταιρείας για ανάκριση, άρχισαν τα τηλέφωνα δεξιά κι αριστερά με στόχο να βρεθούν οι υποκινητ(ρι)ες και να αναγκαστούν να ανακαλέσουν τις υπογραφές τους με πιέσεις (aka απειλές απόλυσης). Στόχος της εταιρείας ήταν να εκφοβίσει και να εμποδίσει τα εργαζόμενα άτομα από το να οργανωθούν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα (5ήμερο – 8ωρο – αξιοπρεπείς μισθούς, πληρωμή υπερωριών, πληρωμή εξόδων μετακίνησης από και προς τη δουλειά). Όλη αυτή η δυστοπία ευθυγραμμίζεται και νομιμοποιείται με τον αντεργατικό Νόμο Βρούτση-Χατζηδάκη που ψηφίστηκε πέρσι.
Τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά;
Ξαναπιάνουμε το νήμα των αγώνων με τη σημερινή παρέμβαση με αφορμή την εργασιακή πραγματικότητα, τον πόλεμο που άνοιξε η εταιρεία στο σωματείο, αλλά και τη συνεχή υποβάθμιση του φαγητού. Όσες υποσχέσεις και να μας δίνουν, γνωρίζουμε ότι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσης στις σχολές μας και οι συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων είναι οι κοινοί και δυναμικοί αγώνες από τα κάτω.
Να οργανωθούμε γύρω από την κοινή ανάγκη μας για σίτιση, δημιουργώντας υλικό κόστος σε κάθε αφεντικό που προσπαθεί να βγάλει κέρδος από τις βασικές μας ανάγκες και την εκμετάλλευση της εργασίας. Κόστος το οποίο θα επιτευχθεί με την αύξηση της τιμής της εργατικής δύναμης (αύξηση μισθών, καλύτερες συνθήκες εργασίας) των εργαζομένων στη λέσχη όσο και από την διεκδίκηση μας όχι απλά για δωρεάν φαγητό, αλλά για φαγητό καλής ποιότητας!
Τίποτα δε μας χαρίστηκε ποτέ, όλα με αγώνες κατακτήθηκαν και κατακτιούνται πάντα.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Καλύτερες συνθήκες εργασίας και πρόσληψη εργαζόμενων για αποσυμφόρηση τις ώρες αιχμής και μείωση της εντατικοποίησης της εργασίας
• Αναβάθμιση της ποιότητας του φαγητού, με επαρκή ποσότητα, διατροφολογική μελέτη των γευμάτων και προσθήκη vegan επιλογής
• Ελεύθερη σίτιση για όλους/ες
• Ενιαία (πάνω και κάτω) λέσχη σίτισης με κατάργηση του ταξικού διαχωρισμού στην ποιότητα του φαγητού
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ
Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων
Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων
Ελευθεριακό Σχήμα Μεταλλειολόγων
εικόνες και τρικάκια από την παρέμβαση στην λέσχη (5/4/22):
Leave a Reply