Ξεκινάει η δεύτερη ακαδημαϊκή χρονιά που η ΕΒΕ «πετσοκόβει» μαθητές και μαθήτριες στις εισαγωγικές εξετάσεις, αφήνοντάς τες «μετεξεταστέες», στο έλεος της ιδιωτικής εκπαίδευσης ή της ανειδίκευτης εργασίας. Ταυτόχρονα, μαζί με την ΕΒΕ, πρωτοεμφανίζεται και η ΟΠΠΙ στις εισόδους των σχολών (ΕΜΠ, ΕΚΠΑ). Οι ειδικοί φρουροί που στελεχώνουν την ΟΠΠΙ, δεν ήρθαν μόνοι τους, αλλά χέρι-χέρι με κάθε είδους ομάδα της ΕΛΑΣ. Βλέποντας τα 20 άτομα της ΟΠΠΙ να περιφρουρούνται από 100 άτομα των ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ και κάθε είδους κατασταλτική μονάδα αστυνομίας, καταλαβαίνει κανείς τις πραγματικές διαθέσεις του υπουργείου Προ. Πο. και φανερώνεται η βαθιά υποκρισία της ανάγκης ειδικά εκπαιδευμένου σώματος προστασίας των πανεπιστημίων. Γίνεται ξεκάθαρο ότι η ΟΠΠΙ είναι το όχημα που θα φέρει και θα ριζώσει την καταστολή και τον τρόμο μέσα στο χώρο που τα φοιτητά αλληλεπιδρούν, συζητάνε, πολιτικοποιούνται και διεκδικούν ποιοτικές-αξιόλογες σπουδές.
Την προηγουμένη βδομάδα, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις καθημερινά και επίμονα εμφανίζονταν στις εισόδους των σχολών, ο κόσμος των πανεπιστημίων, φοιτητές, ερευνητές, εργαζόμενοι και εστιακοί, τους έδειξαν μαζικά ότι είναι ανεπιθύμητοι.
Αστυνομοκρατία, επιτήρηση και καταστολή:
Αντιλαμβανόμαστε το πανεπιστήμιο ως ένα χώρο κοινωνικό, ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης, ένα δημόσιο χώρο για όλη την κοινωνία, ένα χώρο που χτίζαμε την ασφάλεια μας με βάση την αλληλεγγύη και όχι την απειλή ενός «μπαμπούλα». Αποτελεί ένα χώρο πολιτικοποιήσης, έναν χώρο που έχει διεκδικηθεί το έδαφος για να αναπτυχθούν κινήματα, καταλήψεις και δομές αγώνα που αμφισβήτησαν την κυρίαρχη αφήγηση, τον “τυπικό” ρόλο του πανεπιστημίου, αλλά και θεσμών του κράτους.
Δεν έχουμε αυταπάτες για το τι έρχεται να κάνει η αστυνομία στα πανεπιστήμια μας. Όπως αποδεικνύεται συνέχεια από την κατασταλτική μανία της αστυνομίας και την παντελή αδιαφορία της για την υποτιθέμενη “προστασία” που παρέχει, όπως άλλωστε επιχειρείται σε κάθε δημόσιο χώρο, όπου ανθίζουν τα κινήματα και οι αντιστάσεις, έτσι και στα πανεπιστήμια, οι μπάτσοι έρχονται για να καταστείλλουν και να αποστειρώσουν,να εξαλείψουν πάσα ιδέα πολιτικοποιήσης,ανατρεπτικών ιδεών και αγώνων. Να μετατρέψουν ένα χώρο αμιγώς κοινωνικό και πολιτικό, σε ένα αποκλειστικά “ακαδημαικό” χώρο, υποταγμένο πλήρως στα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
Τι προστατεύει όμως η αστυνομία στα πανεπιστήμια;
Θα ήταν λάθος να θεωρούμε πως η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας δεν είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κατεύθυνση προς ένα όλο και πιο “επιχειρηματικό” πανεπιστήμιο, γεμάτο ταξικούς φραγμού και την ευρύτερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε διαρκείς αλλαγές, νέα νομοσχέδια και όλο και πιο μεγάλη παρέμβαση των επιχειρήσεων μέσα στις σχολές μας. Βλέπουμε την ΕΒΕ να εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και να διαρθρώνει το εργατικό δυναμικό σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου (περισσότερο ανειδίκευτο δυναμικό),τις διαγραφές να εντατικοποιούν την καθημερινότητα μας και να μας προετοιμάζουν για να γίνουμε αποδοτικοί και πειθήνιοι εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα,βλέπουμε τις επιχειρήσεις σουλατσάρουν ελεύθερες στα εργαστήρια μας, παράγοντας κέρδος από τη μαύρη/απλήρωτη ή υποπληρωμένη εργασία φοιτητών, μεταπτυχιακών και διδακτόρων και στρέφοντας την έρευνα και την τεχνολογική εξέλιξη προς την κατεύθυνση που οριζούν τα δικά τους συμφέροντα. Τέλος, βλέπουμε το νέο νόμο πλαίσιο να ορίζει πως τα προγράμματα σπουδών μας θα καθορίζονται από ιδιώτες με βάση τις ανάγκες της αγοράς (aka τα συμφέροντα των επιχειρήσεων τους) και να μας υπόσχεται αόριστα και ευμετάβλητα πτυχία που μας καταδικάζουν σε μια ζωή συνεχών μετεκπαιδεύσεων και κυνηγητού προσόντων για να εκπληρώσουμε τις ανάγκες μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης αγοράς.
Όλες αυτές οι αλλαγές,η εκπαιδευτική, δηλαδή, αναδιάρθρωση είναι αναμενόμενο να φέρει έντονες αντιδράσεις από το φοιτητικό κίνημα. Αυτές ακριβώς, τις αντιδράσεις,έρχονται να καταστείλλουν οι ΟΠΠΙ, προορισμένοι στο να διασφαλίσουν την ομαλή μετάβαση από το πανεπιστήμιο του σήμερα στο πανεπιστήμιο των επιχειρήσεων, από το έστω κατ’ επίφαση δημόσιο στο πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών, της έρευνας για το κεφάλαιο και της μαύρης εργασίας.
Οργάνωση και αγώνας σε κάθε σχολή:
Με τους μπάτσους κυριολεκτικά στις πύλες των σχολών μας,έχει έρθει τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να κατανοήσουμε πως δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι ή να περιμένουμε αναθετικά από τα ΔΣ να αγωνιστούν και να αποτρέψουν την έλευση των μπάτσων εξ ονόματος μας. Η συνθήκη που ζούμε μας καλεί να διαλέξουμε πλευρά και να λάβουμε ενεργά μέρος στον αγώνα. Να συναντηθούμε, να ανταλλάξουμε σκεπτικά και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας στα ανοιχτα πλαίσια και τις γενικές μας συνελεύσεις. Να μετατρέψουμε τους χώρους των πανεπιστημίων μας σε κέντρα αγώνα, διεκδικώντας τον πολιτικό και κοινωνικό τους χαρακτήρα. Να υπερασπιστούμε το άσυλο μαζικά και με κάθε μέσο από τις συγκεντρώσεις στις πύλες των σχολών μας στις πορείες στους δρόμους του κέντρου και των γειτονιών μας. Να προτάξουμε το μέσο της κατάληψη, το μέσο που το ’06-’07 έφερε την νίκη του φοιτητικού κινήματος, ένα μέσο που παρακωλύει και αδρανοποιεί την εκπαιδευτική, αλλά και την επιχειρηματική-ερευνητική διαδικασία των πανεπιστημίων,που δημιουργεί τον χώρο για να ανθίσουν πολιτικές σχέσεις και κέντρα αγώνα και το κυριότερο δηλώνει απερίφραστα πως δεν θα αφήσουμε να κανονικοποιηθεί η παρουσία μπάτσων μέσα στις σχολές μας.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.
Όσους μπάτσους και να φέρετε, θα μας βρίσκετε πάντα μπροστά σας.
ΕΒΕ, διαγραφές και μαύρη εργασία, αυτά προστατεύει η αστυνομία!
Αυτόνομο Σχήμα ΗΜΜΥ
Leave a Reply