3+1 λόγοι για να κατέβεις στην πορεία την Πέμπτη (ακόμη και αν οι ΟΠΠΙ δεν είναι πια στις πύλες)

1) Γιατί θα ξανάρθουν. Μπορεί οι ΟΠΠΙ πλέον να μην βρίσκονται στις πύλες του ΕΜΠ και του ΕΚΠΑ, ωστόσο δεν καταργήθηκαν ως σώμα. Το αντίθετο μάλιστα : στη Θεσσαλονίκη στο ΑΠΘ συνεχίζουν να παραμένουν μέσα στο χώρο του ασύλου , με συνοδεία, μάλιστα, κι αστυνομικών δυνάμεων των ΜΑΤ.Ταυτόχρονα, παρότι δεν τους βλέπουμε καθημερινά στις πύλες, οι ΟΠΠΙ στην Αθήνα βρίσκονται στα κοντινά ΑΤ και όποτε το κράτος θεωρήσει ότι θα βρουν τη μικρότερη αντίσταση (πχ σε περίοδο εξεταστικής) ή θα το συμφέρει επικοινωνιακά (πχ μετά την επιχείρηση στις εστίες, όπου τα ΜΜΕ επαναλάμβαναν μανιακά το παραμυθάκι περί ανομίας στις σχολές), θα τους δούμε όχι μόνο στις πύλες, αλλά και μέσα στις ίδιες τις σχολές μας.

2) Γιατί οι ΟΠΠΙ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Η επίθεση του κράτους στα πανεπιστήμια είναι συνολική. Μέσα από μια σειρά νόμων τα τελευταία χρόνια, λαμβάνει χώρα η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία αλλάζει ολοκληρωτικά το χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Οξύνει τους ταξικούς φραγμούς και αποκλεισμούς στην τριτοβάθμια (διαγραφές, ΕΒΕ) και ταυτόχρονα ενισχύει και καθιστά ως αυτοσκοπό την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου: οι σχολές υποχρηματοδοτούνται ή και καταργούνται αν δεν είναι χρήσιμες για την αγορά (ΕΘΑΕ), η έρευνα προσανατολίζεται αποκλειστικά στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των επιχειρήσεων (πχ συμφωνίες με τον ΣΕΒ) , και όχι στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών, σημαντικές αποφάσεις παίρνονται από εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα (μέσα από τα Συμβούλια Διοίκησης), ενώ τα προγράμματα σπουδών αλλάζουν με τα γνωστικά αντικείμενα να τεμαχίζονται και το μελλοντικό φοιτητό να εγκλωβίζεται σε ένα αέναο κυνήγι προσόντων ανάλογα με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς (νέος νόμος πλαίσιο). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι ΟΠΠΙ έρχονται να αποστειρώσουν πολιτικά τα πανεπιστήμια, με στόχο να διαφυλάξουν πως η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η μετάβαση, δηλαδή, προς το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο θα λάβει χώρα χωρίς αντιδράσεις.

3) Γιατί η καταστολή των αγώνων μας και των ζωών μας έχει γίνει καθημερινότητα. Από την καταστολή στις συγκεντρώσεις στην πύλη του ΕΚΠΑ και στο ΑΠΘ, μέχρι τα χημικά σε πλήθος 5000 ανθρώπων στη συναυλία του Παπακωνσταντίνου. Από τα δακρυγόνα και το ξύλο στις φοιτητικές πορείες στο κέντρο της Αθήνας, τα ανοιγμένα κεφάλια των συμφοιτητών μας και τα δακρυσμένα μας μάτια, μέχρι την αστυνομοκρατία και το κλίμα τρομοκρατίας στη γειτονιά των Εξαρχείων, οι μπάτσοι επεμβαίνουν στους χώρους ασύλου και στις γειτονίες μας, στερούν τα κεκτημένα μας και μας εμποδίζουν ακόμη και από το να κάνουμε μία πορεία. Πρέπει να προασπιστούμε μαχητικά τα κεκτημένα μας στο εδώ και στο τώρα.

3+1) Γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί και πρέπει να δράσουμε τώρα . Οι τιμές των βασικών αγαθών αυξάνονται κάθε μέρα, ενώ οι τιμές του ρεύματος έχουν εκτιναχθεί. Οι φίλες μας που ψάχνουν σπίτι βλέπουν τα ενοίκια να είναι απλησίαστα, ενώ όλο και περισσότερα συμφοιτητά μας αναγκάζονται να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα σε επίπεδο βασικών αναγκών. Βλέπουμε την κρίση του πληθωρισμού να μετακυλίεται στις πλάτες της τάξης μας. Ταυτόχρονα, βλέπουμε τα αφεντικά να απολύουν και να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, την πατριαρχία να σκοτώνει καθημερινά τις αδελφές μας, τους μπάτσους να βασανίζουν στις σχολές, στους δρόμους, στις γειτονιές, το κράτος να δολοφονεί.

Όλα στην φοιτητική πορεία την Πέμπτη 20/10 στις 12:30 στα Προπύλαια